Κάλκι, σαν παιδί του Κέντρου της πόλης, με μεγαλύτερα αδέρφια σε όλα αυτά μέσα, τα έχω δεί και ελαφρώς ζήσει (λόγω ηλικίας), και ήταν πραγματικά πολύ όμορφες εποχές, πολύ ξεχωριστές, κάθε άνθρωπος είχε ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ.
Τώρα, απλά μηδεν. Ένα αρρωστημένο (αρρωστημένο όμως ε, έχει καεί απίστευτα πολύς κόσμος) ξεσάλωμα, κούφιο και ξενέρωτο.
Χθές, πήγαμε σε ένα μαγαζί (το οποίο θεωρείται και οκ, και τι στον πούτσο, ο ένας που το έχει είναι παλιό μου αφεντικό, αρκετά σκληρός και ποιοτικός), και ο dj έβαζε Tus μετά από...Six Feet Under, και Bad Religion μετά από Aqua.
Όχι, δεν μου ήρθε να του γαμήσω την παναγία στα μπουνίδια. Περισσότερο ήρθε καταθλιψάρα, που έβλεπα κόσμο να χορεύει με τέτοια ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΗ νοοτροπία. Ή ακόμα καλύτερα, τα 500+ άτομα που χορεύουν discο κάθε Παρασκευή, με μπλούζες Joy Division, "για την φάση".
Tίποτα ρε, μηδέν.
