Απαξίωση Τελικά.

[Reject]

Ή αλλιώς μπάντες που αγαπούσατε, αλλά είτε έκαναν κάτι, είτε έβγαλαν μαλακίες, είτε γενικά αλλάξατε, τέλος πάντων, κάτι έγινε και σας ξενέρωσαν.

Bad Brains: Η απόλυτα μαγική μπάντα της εφηβείας μου, εκτός ότι με ξενέρωσε απίστευτα μουσικά ( τα τελευταία 25 χρόνια δεν ακούγονται), από την μέρα που διάβασα και το Dance of Days, και τις ομοβοφικές και θρησκόληπτες αντιλήψεις τους με ξενέρωσαν απίστευτα. Βασικά, για να το πώ καλύτερα, είναι ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ. Μουσικά το Rock for light/ Bad Brains/Black dots είναι κορυφαία, αλλά είμαι με την πλευρά των MDC "We don't need your Jah's fascist doctrine". Επίσης, οι τελευταίες λαιβ τους εμφανίσεις είναι ΤΡΑΓΙΚΕΣ και αστείες, και ακούγονται σαν ένα μάτσο γέρικα ψοφιμια, και φυσικά είναι σε χιπστεροφεστιβαλ.

Black Flag: Όχι βασικά οι Black Flag, αλλά η εποχή rollins, λόγω rollins. Με καταξενέρωσε όταν πήγε και έπαιξε στο Ιρακ για να εμψυχώσει τα Αμερικανικά στρατά, με ξενερώνει που έχει γίνει tv persona. Δεν μπορώ να ακούσω με τίποτα το Damaged πλέον. Επίσης, ο Greg Ginn, αν και τον σέβομαι, με την μαλακία του να κυνηγήσει στο youtube οποιοδήποτε video μπάντας της SST, με χάλασε.

Minor Threat: Ο ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑΣ, το "καλό παιδί" του hardcore, Ian McKaye, εκτός του ότι με ξενέρωσε με την εντελώς anti-hardcore στάση του και το "εχμ, το hardcore πέθανε το 1983 όταν πέθαναν οι Minor Threat", μου την έχει σπάσει με ότι έχει κάνει μουσικά τα τελευταία χρόνια, με εκνευρίζουν οι απαξιωτικές του δηλώσεις, και τελικά με την όλη στάση του αποδεικνύει σωστούς τους Poison Idea οι οποίοι τον έβριζαν από το 1982 κιόλας, αποκαλώντας τον "μουλωχτή νυφίτσα" και " φλωράκι".

Σαν αποτέλεσμα, δεν μπορώ πλέον να τις ακούσω εύκολα αυτές τις μπάντες, με χαλάει να βάζω στο pickup το Οut of step και να ξέρω ότι δεν εννοούσε τελικά τίποτα από όλα αυτά ο ΜcKaye ή ότι ο rollins είναι απλά ένας φιλοχρήματος μπάσταρδος και το Damaged ήταν απλά ένα σκαλοπάτι στην καριέρα του.


Πείτε τα δικά σας.

[Marillion]

Ο Μackaye δεν έχει κάνει ποτέ απαξιωτικές δηλώσεις για το hardcore. Αν εχει πει κάτι είναι πως η βια είχε φτάσει στο απροχώρητο και είδε τον εαυτο του συμμέτοχο σε αυτήν, οπότε κάποια στιγμή έβαλε ένα τέλος. Το οτι σταμάτησε να παίζει αυτό το πράγμα δεν είναι κατακριτέο, έτσι; Κατα τ'αλλα νομίζω πως θεωρεί ακόμα και σήμερα τα πρώτα χρόνια του κινήματος σαν κάτι που όχι μόνο άλλαξε την ζωή του αλλά της έδωσε νόημα. Αυτό με τους Minor Threat και να το έχει πει, πρεπει να το βγάζεις απ'το context γιατί έχοντας διαβάσει και εγώ τα dance of days & american hardcore (+ 2,3 ακόμα που αναφέρεται), δεν μπορώ με τπτ να τον σκιαγραφήσω έτσι. Πηγή;

Επίσης θαυμάζει τα όσα έκανε με τους Minor Threat και την ίδια την μπάντα. Πιστευει όμως πως η μουσική τους ανήκει στο παρελθόν και είναι συνυφασμένη με εκείνη την περίοδο, τόσο προσωπικά όσο και σε ένα ευρύτερο καλλιτεχνικό πλαίσιο.

[Reject]

Αυτό, το ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξη του σε χιπστεράδικο περιοδικό (την είχα διαβάσει πρόσφατα, θα στην στείλω αν την βρώ).
Γενικά, μιά χαρά τα λέγαν για την πάρτη του οι Poison Idea (και όχι μόνο αυτοί), ήταν ένας γαμημένος monk σε προβιά punk, και ότι οι Fugazi δεν ήταν μπάντα που απευθύνονταν στους punks, αλλά στα κολεγιόπαιδα που ήθελαν να το παίξουν "εναλλακτικοί" με safe τρόπο.
Δυστυχώς Μαρίλλιον, από την σκηνή του DC, εκτιμω πλέον μόνο τις μπάντες του Revolution Summer. Γιατί ήταν τελικά αυτές που έφαγαν τα πιο πολλά σκατά, και ήταν και οι πιο αυθεντικές. Η πορεία του κάθε αρχιδάκου Μc Kaye απέδειξε πως απλά δεν αγαπούσε το punk σαν ολότητα, αλλά μόνο την πάρτη του και τις μπάντες γύρω του....

Και ευτυχώς που υπήρξαν Ευρωπαικές μπάντες που το διατήρησαν αυτό το πνεύμα, όσο και αν δεν γουστάρεις την φάση, ήταν πολύ πιο αυθεντικοί και σαν άτομα, αλλά και σαν μουσικοί από τον κάθε ΗΡ,Ρολλινς,ΜακΚαυ.

(Tό ότι σταμάτησε να παίζει αυτό το πράγμα, δεν είναι κατακριτέο, αλλά ούτε θα το γουστάρω με το ζόρι, ούτε θα τον παραδέχομαι όπως κάποιοι ως "ο νονός του hardcore" και θα τον θεωρώ τοτέμ. Γενικά, η σκηνή της DC, ήταν εντελώς μαλακισμένη και φεηκ τελικά.)

[Marillion]

Και ο Mackaye με τους Embrace στο Revolution Summer ήταν. Και δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι άλλη μια μπάντα του διαλύθηκε. Εντελώς υποθετικά πάντως, ποιο το πρόβλημα να μην αγαπάς όλο το punk; Πρέπει να είσαι δογματικός και να γουστάρεις τα πάντα ολα γιατί θα έρθουν οι Poison idea να σε πουν φλώρο; Χώρια που δεν τον έχω δει να κάνει ποτέ δήλωση για μουσική που δεν του αρέσει, μόνο για συμπεριφορές στα δικά του gigs που δεν του αρέσουν και αυτό το πράγμα έχει όλο το δικαιωμα να το κάνει.

Τώρα αυτά για τα κολεγιόπαιδα που ήθελαν να το παίξουν σέηφ μέσω των φουγκάζι σε εποχές που οι Rem & oι Pixies (σε πολυεθνικές και οι 2) μεσουρανούσαν και γέμιζαν ότι venue πήγαιναν, όταν οι Fugazi έπαιζαν σε αποθήκες, σχολεία, γκαράζ, μικρά κλαμπς, δεν έδιναν συνεντεύξεις σε corporate magazines, δεν ασχολούντουσαν με πολυεθνικές, είχαν σχεδόν τζαμπέ εισητήριο και δεν πουλούσαν merch του στυλ μπλουζάκια κτλ στα live τους, ειλικρινά δεν μπορώ να το λάβω σοβαρά σαν επιχείρημα. Ειδικότερα όταν κράτησαν την ίδια στάση μέχρι τέλους και βγήκαν αλώβητοι απ΄το όλο breakthrough της δεκαετιας του '90, στο οποίο έχασαν πολλές ''δικές'' τους όπως λες μπάντες.

[Reject]

θα στα πω σε άλλη φάση.

[Tispanagias tamatia]

Ή αλλιώς μπάντες που αγαπούσατε, αλλά είτε έκαναν κάτι, είτε έβγαλαν μαλακίες, είτε γενικά αλλάξατε, τέλος πάντων, κάτι έγινε και σας ξενέρωσαν.

Καλώς ή κακώς, 1002 μαλακίες να βγάλουν/πουν/κάνουν μπάντες που γουστάρω, απλά τις ξεχνώ στο βωμό της γκάβλας που μου προσφέρουν με τα άλμπουμ ή κομμάτια που βγάλανε και αγαπώ. πχ all skrewed up, οτιδήποτε biafra ακόμη και αν δε τον γουστάρω μία, napalm death ακόμη και αν ο barney καίγεται με ναρκωτικά κτλ κτλ. Αυτό γιατί δε συνδέω -απαραίτητα και πάντα- αυτό που κυκλοφορεί μια μπάντα με τα άτομα αυτής, αλλά το αντιλαμβάνομαι σαν μια ξεχωριστή οντότητα.

Βέβαια στη πορεία, είτε λόγω κορεσμού είτε λόγω του ότι αλλάζω εγώ, άμα κάτι με κουράσει ή το σιχαθώ, βρίσκω σε χρόνο dt 1002 λόγους να το ΘάΨΩ. ;ρ

εδιτ: απαξίωση σχεδόν των μισών μου ακουσμάτων μέχρι τα 16-17. δεν θα τα αναφέρω ξεχωριστά αλλά δε τα υπολογίζω και τόσο αφού αντιλαμβανόμουν και τη μουσική διαφορετικά.

[rudie]

Συμφωνώ για Bad Brains, Rollins, αλλά παραξενεύτηκα και εγώ λίγο για τον McKaye. Συγκεκριμένα σκέφτηκα αυτά που λέει και ο Μαρίλλιον πάνω κάτω, συν το ότι ο McKaye γενικά πάντα μου έδινε την αίσθηση ότι είναι low-profile και μετρημένος σαν χαρακτήρας.

Οντοπικ, θα επανέλθω όταν μου έρθει τίποτα.

[sfinotouvlaki]

ο μακκαυε μιλούσε και έπραττε για τον εαυτό του. στους στίχους του out of step έλεγε πράγματα τα οποία ήθελε για τον ίδιο, άλλοι τα πήραν και τα έκαναν κίνημα ή ό,τι σκατά τα έκαναν. αυτός συνέχισε να κάνει αυτά που ήθελε για τον εαυτό του και παρέκλινε όσο παρεκκλίνει ένας άνθρωπος που είναι άνθρωπος και αλλάζει μέσα στο χρόνο.

γιατί να αγαπάει το πανκ σαν ολότητα; δεν το αγαπούσε σαν ολότητα, αλλά το αποδεχόταν ως τέτοιο. ήξερε ότι στο πανκ υπήρχε κι αυτό κι εκείνο και το άλλο. αυτός πήρε μέρος για αυτά που του άρεσαν, εκεί μέσα βρήκε την ελευθερία να κάνει αυτά που ήθελε και πίστευε ο ίδιος. αν έκανε πράγματα που δεν πίστευε απλά επειδή ήταν μέρος της πανκικης νοοτροπίας, τότε θα ήταν ανακόλουθος. αυτός ήθελε να κερδίσει τη ζωή του, πολλοί απλώς ήθελαν να καταστρέψουν τις ζωές των άλλων απλώς επειδή δεν είχαν αυτοί ζωές. είχε νοοτροπία δημιουργού σε έναν χώρο που η πλειονότητα λειτουργούσε ως καταστροφέας. δεν τους εμπόδισε ποτέ να είναι αυτό που ήθελαν να είναι, απλώς ήθελε να είναι κάτι διαφορετικό από αυτούς και προφανώς όταν πήγαιναν να του επιβάλουν πράγματα κλωτσούσε. αυτό ούτε μονκ τον κάνει ούτε πανκ, τον κάνει μακκάυε. σε αντίθεση με τους περισσότερους πανκηδες, αυτός είχε χαρακτηριστικά μοναχού που τον βοήθησαν να βρει έναν νόημα και μια ζωή, είχε αυτοκυριαρχία, εργατικότητα και τολμούσε, σε αντίθεση με άλλους που φοβόντουσαν τη σκιά τους και ήθελαν να καταστρέψουν ακόμα κι αυτή. οι πόιζον αιντήα δεν το ήξεραν καν, δεν το είχαν συναντήσει, συνεντεύξεις διάβαζαν και σαν στερεοτυπικοί πάνκηδες έχωναν και έκαναν σαματά απλά και μόνο για τον σαματά. οι μπάντες γύρω από τον μακάη ήταν οι μπάντες του revolution summer, οπότε ποια αυθεντικότητα παραπάνω; και ποια υποκρισία, δεν έκρυψε ποτέ πως δημιούργησε τη ντισκόρτ για να καταγράψει τη σκηνή στη dc.
και μια που ο ίδιος τα λέει καλύτερα...

Spoiler

If you wanted to see Minor Threat, why would you want to see a guy who is 49 years old, doing a song he wrote when he was 19? I think that’s just insane. I tell people, I love Minor Threat, but that band belongs to that moment in time. I think it the music holds up because it is an honest expression, and that's why people can still relate to it. If you want to see Minor Threat, form a fucking band, that’s minor threat.

It was an era where there was a lot of fighting going on. That was part of that era. When punk was new, it caused a lot of friction and I think that a lot of kids who were involved with it fell prey to the more aggressive elements to society. So kids fought back. And then that language became a little bit too deeply engrained in the community and then the violence itself became a problem and that needed to be eradicated.

their point of view is that "There are people that consider him a god, so we're just trying to show he's just a human." But my position is that you don't throw rocks at human beings. So if you're going to be cruel to me, then you're making me into something that's apparently larger than life. If they're going to be ugly about my name or ugly about me, then all they're doing is reinforcing the idea that I'm not a human being, that I am some weird god. I'm comfortable with myself being a human being. I don't know why they have to waste their time writing about me.

when we first started playing "Waiting Room," at that time, contextually, with the music that was being played, people thought, "What is this weird, reggae crap?" They hated that song. They hated that song. So that goes to show that there's always room for growth and change and if you don't take advantage of that, you're just going to keep beating on the same drum.

Minor Threat practice tapes. That band argued all the time. People ask, "Why did you break up?" Because we were sick of each other. We argued all the time. We were kids. Brian was 14 or 15. Lyle was 16. I was 18 or 19 and we were struggling how to live and grow up and that band was full of fire, so we had intense arguments.

the reason we started using the term "hardcore," we were really trying to differentiate between what people were calling punk rock, which was this really Sid Vicious kind of New York or London, kind of posie kind of fashion. It was a fashion thing. That was punk rock. You were supposed to spit on yourself. All this kind of stuff. We thought, "That's a fashion thing." We're hardcore punk rock kids. Have you heard of the term "hard-shelled Baptist"? A hard-shelled Baptist is someone who's relationship with God is so intense they actually don't need to follow - they can smoke and drink and whore around, do anything they want - because that's how hard-shelled they are. So hardcore punk doesn't really need to do any of the stuff that people attribute to punk rock other than be dedicated to what they're doing. So that's why we started using that term. I don't know if DOA was the first band to use that. It was right at the same time.

My principles are not based on hatred; it's not about hating. I don't hate things. It's not that I'm out to smash the state. I'm just interested in building my own damn state.

this label was created to document music here in Washington--our friends' bands. I've never wavered from that, and there never was a moment when I considered branching out or looking for exciting new acts. If you look to the history of this label, there were years when we put out 20 records and there were years when we put out one. It really depends on the flow of what was happening here. Right now, we have three bands on the label, and who knows? Maybe next year there'll be none.

And here in Washington, because it's such a non-industry town, there was no music scene, and because we weren't taken seriously by anybody, we decided that we would have to take each other and our community seriously. And we were able to create something that had an incredibly lasting effect on us. The people I've been running with I've been running with for many, many, many years. I'm not a religious person, and I'm not too interested in being a part of a religion, but I do like having some sort of communal gathering, and having some sense of peoples. It gives me a lot of energy to have the chance to be around my friends and family and the people here at Dischord and the bands--all these people who have donated their time and energy and commitment to be a part of this. And I feel like I have a responsibility to represent them in a good way, since they have all entrusted me with that. Keep in mind that I don't see Dischord as something that's happening today; I see Dischord as almost a library. Over the years, all these bands, all these people, all these artists have committed their work to Dischord. So I feel that it's very important to continue to represent them in the best way possible. So I guess that's a good enough reason for energy, and also, I'm a bit of a fighter, and I feel like there's stuff that can be done

When I first wanted to play music, I thought I'd never get to, because it seemed like music--and the whole industry surrounding it--was really for professionals only. And therefore, there's no point in me even trying. And punk rock was... I first started hearing about it in 1978 or '79, and it was like I had discovered this portal, this small window into a world that I knew must exist but could never find. And suddenly, here it was: this place where you could explore all sorts of unconventional ideas and approaches. People were just fucking around with good, creative things, and there are bad and good things going on. But it's important that you can have a place where bad things can be done. This world is not just about the good, and any time you're in a place where only good is being offered, you know that something very evil is working somewhere else. To get things right, you have to be able to make mistakes, and you can't be ashamed of that.

every penny we made went into a cigar box. We never split our money up. We saved everything, and that money is the money we used to start the label. For us, it was never about making money; it was always about trying to create our own scene, because we wanted something to do. We were bored as fuck. So, finding this sort of thing made me realize that here is an area that is not about getting real.

"Well, if you want to be in a punk band, you'll have to move to New York." And that's ridiculous. This is for real! In 1979, in Washington, D.C., not only if you wanted to be in a punk band, but if you wanted to be a punk, you had to live in New York. And I thought, "How could this be geography-based?" Since when are anger and boredom and frustration limited to one city? It just doesn't fuckin' make sense to me. So we were, like, "Fuck that. We're just going to start it right here." We just did it. In the early years, there was this sense of always proving to people that they were full of shit.

[VidnaObmana]

Οι περισσοτεροι παλιοι χιπχοπαδες.

Απο τους ελληνες αρτεμη/ευθυμη, εως Busta Rhymes ,Wu-Tang ή ακομα και Tech N9ne και Mos Def

Επισης οι περισσοτεροι παλιοι της ψυχεδελικης trance.

Infected Mushroom για πολλα γιαουρτια με τη μεταστροφη που πηραν. Σε μικροτερο βαθμο , Astral Projection ,και ακολουθουν Electric Universe, Cosmosis (αν και κανανε καποιες καλες δουλειες παραμενοντας ψυχεδελικοι, παραγινανε ποπ τελευταια), Etnica/Pleiadians , and the list goes on ...

Σε IDM, o CH. District, εχοντας βγαλει το τρομερο μελωδικο IDM αλμπουμ "Slides" καθως και τη συνεργασια με Duuster στο Chemical Elements 1.0 , εβγαλε ενα τελευταιο αλμπουμ που δεν ακουγεται.

[Reject]

Τέσπα παίδες, επειδή παίζει και δουλειά, περί McKaye και του ελιτιστικού συναφειού του, από κοντά.
Αλλά ένα πράγμα σφινοτου.
Οι Poison Idea είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ψαγμένοι από όσο μπορείς να φανταστείς. Και ο McKaye μπροστά τους σε νοοτροπία, δεν πιάνει μία. Καθόλου "στερεοτυπικοί πάνκηδες" δεν ήταν.

Πείτε ρε γαμιόλια όμως τι έχετε απαξιώσει. Λέγε ρε Μαρίλλιον.

[rat_poison]

το προγκρέσιβ μέταλ

όλο

εντάξει το λέω λίγο προβοκατόρικα αλλά το πιστεύω σε μεγάλο βαθμό.
Γενικά ό,τι προήλθε απ' το κουτάκι που άνοιξαν οι rush.

[Reject]

MRR: Did you guys actually checked Fugazi while they came to Portland a few months ago?

Poison Idea:Yeap, sadly, we did so. When we heard the first lyrics...."i am a patient boy...i wait...i wait" we started laughing, and boy was his crowd "Serious" about the "Art". In fact, we were suspicious of this little twat since his Minor Threat days-he was way too preachy and such a nice-fucking-kid, so not punk at all. Don't this, don't that, but hey, don't follow me the same time. It was just like a fucking preacher, pretending that he didn't want any followers, but you could fucking see the joy in his stupid little face; "I'm something fucking special and i love having followers". And oh this bullshit "alternative" crap. That is the thing about Fugazi, where are they popular? In the college charts, college kids, rich, slightly fucked up, who don't know what they are going to do with their lives. So, their rich parents send them to private colleges, so they can listen to Fugazi, and be "alternative". Thats the kind of fans McKaye always wanted, crybaby intellectual fuckers. Making rock music acceptable to college students, yet maintaining the "alternative-we-mean-it-man" style. But its the same fuckin story. One of the worst movements in rock music was the post hardcore progression of all the fucking shitheads who played hardcore in the early 80s, trying to be progressive. Just like all the blues rock bands of the 60's that turned into progressive art crapola in the early 70's. The difference is that McKay said he changed direction because "hardcore is dead", and due to violence. First of all, we are proud to be a hardcore band playing hardcore and punk and rock n roll, and McKay should better check out new bands from all over the States and Europe, not his fucking DC scene that degenerated into all that post crap. And of course, "violence". He and the fuckin Rollins were the punk idols that always stood up for violence, they love kicking the shit out of people, of course along with their boy scout crew . But then, they couldnt control violence at their shows. So what's best to do, split our bands and play crybaby slow shit, adding fuckin jazz and bullshit funk and proclaiming "hardcore is dead". Well, fuck you. Poison Idea never had a problem with violence at their shows, and that's because our fans were original thugs, not preppies, not white collar shitty kids taking the energy out of music and expressing it into violence. And no one, boy no one could ever pick a fight at a Poison Idea show. He would have his ass fucking kicked so hard, thats why. Because unity doesent mean "dont fuck, dont drink, dont smoke-lets make a wolfpack and hate all the others and make Ian proud", but more serious stuff.

[Krux]

το ευρωπαικό πάουερ μέταλ

όλο

δεν το λέω καθόλου προβοκατόρικα και το πιστεύω όσο δεν πάει.
κρατάω μέσα μου 2-3 πράγματα μόνο από heaven's gate, helloween και blind guardian.
το υπόλοιπο 98% της σκηνής είναι απλά για τα σκουπίδια.

[Helm]

χμ θα έλεγα μπρουταλοντεθμεταλ αλλά δεν το άκουγα και ποτέ μικρός πολύ και ακόμα θα βάλω κάνα none so vile να παίξει ή κάνα deicide καμιά φορά οπότε δεν είναι τόσο απαξίωσις όσο 'ακριβώς όσο του αξίζει'. Α και το θρας είναι χάλια το μεγαλύτερο ποσοστό.

[nikolasfluxus]

προχθές είδα στο facebook(!) των flipper που τους αγαπώ πολύ οτι παίζουν λάιβ με τους αμπιάφρατους&αστείους πλέον Dead Kennedys και κατάλαβα οτι πάντα αν σκαλίσεις τα σκατά θα βρωμίσουνε.
επίσης θαυμάζω πολύ τον biafra σαν φιγούρα και σαν βοκαλίστα αλλά σχεδόν ό,τι έχει κάνει εκτός dk είναι αχνιστές κουράδες.