Το μεγαλύτερο έγκλημα του σπισισμού πάντως (γιατί έχει κάνει πολλά!) είναι σίγουρα η απενοχοποίηση των ιδιοκτητών. Εγώ σιχαίνομαι εξίσου τις κωλοθείες με τα σκυλάκια τους όσο και τα ίδια τα γαμώσκυλα. Κατί τέτοια μπασμένα, σιχαμένα, με ηλίθιες φάτσες, περνάνε τη θλιβερή ζωή τους σε ένα μπαλκόνι όπου κλαίνε, σε ένα σπίτι όπου μπλέκονται στα πόδια και αφήνουν τρίχες ή στο δρόμο που χέζουν και κατουράνε ό,τι βρούνε. Εγώ όποτε βρω ευκαιρία ναι, τα κλωτσάω. Τι; Αμφιβάλλεις; Ναι, τα κλωτσάω. Στοχευμένα, να σπάσουν κάνα πόδι να τα έχουν τουλάχιστον κλεισμένα στα κωλόσπιτα τους. Το ίδιο κάνω και με τις θείτσες: κλωτσιές. Να καθαρίσει η γειτονιά, να ξεβρωμίσει ο τόπος.
