Να σου πω εγώ γιατί:
Είμαστε στην πολύ ευχάριστη κατάσταση, σαν τάξη πάντα, να έχουμε κινηματική (ανταγωνιστική, διάολε) δράση στον πάτο του βαρελιού. Τι καλύτερο έχουμε να κάνουμε λοιπόν, απ' το να ασχολούμαστε με τέτοιες παπαριές (εμείς οι ελάχιστες μειοψηφίες), ποιος θα κάνει την επανάσταση, θα είναι πρόγραμμα ή διαδικασία, θα έχει κεντρική οργάνωση ή όχι, θα είναι ένοπλη ή όχι, θα αρνηθεί την εργασία ή όχι, όταν υπάρχει μηδαμινή πραγματική επαναστατική μαζική διαδικασία αμφισβήτησης έστω του υπάρχοντος; Όταν δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις διεκδικήσεις; Αντί να οργανωνόμαστε έστω για να αντιμετωπίσουμε τους φασίστες και τ' αφεντικά,
ελάτε να πούμε και για το έμφυλο ρε παιδιά.
Α και κάτι άλλο: μινμιν (και παρόμοια όντα), όταν το πιο κοινωνικό πράγμα που κάνεις είναι καμιά απόσταξη, βούλωσε το ρε βλαμμένε που θα μας κάνεις και κριτική. Αρκετά με τους παρλαπίπες καναπεδάκηδες ε.
