Διαφέρει από αυτό που είπες πριν αλλά δεν υπάρχει κάτι καινουριο εδώ, αυτό που κυριολεκτικά εννοεί είναι ένα χάος, αυτό που υπονοεί είναι παραδοσιακή αναρχία, αυτό που φαντάζομαι ότι θα ήθελε να εννοεί είναι σχήματα που έχουν διατυπωθεί κοντά στον αιώνα πριν από ανθρώπους με πολύ πιο μεγάλη εμβρίθεια. Είναι κάπως αστείες τέτοιες προσπάθειες να περιγράφουν υποτιθέμενα πολύπλοκες καινοτόμες έννοιες όταν δεν υπάρχει η στοιχειώδης οικειότητα με την κλασική θεωρία αλλά και την ίδια την ιστορία του εργατικού κινήματος. Σε καμία περίπτωση δεν είμαι αυτός που θα έρθει να χρησιμοποιήσει τους κλασικούς με βιβλικό και δογματικό τρόπο. Πόσο μπορούν να σταθούν όμως σχήματα όπως αυτό ή όπως πχ η παλιότερη θεωρία περι «πρεκαριάτου» μπροστά στην παραδοσιακή αντιπαράθεση μαρξιστικού σοσιαλιστικού μετασχηματισμού vs τραντισιοναλ αναρχίας. Πως γίνεται να γράφεις τόσες λέξεις (τρολλάρω, αλλά έχω διαβάσει τα μπλαουμάχεν περι κομμουνιστικοποίησης) χωρίς να έχεις πάρει ίχνος για τα ΑΠΟΛΥΤΩΣ κλασικά σχήματα, βάση / εποικοδόμημα, ιστορικός υλισμός και επαναστατικό προτσες, νομοτελειολογίες ή τα αντι-μεταβατικά αναρχικά, γαμώ το χριστό αυτή η αντιπαράθεση (όλα τώρα ή.. σιγά σιγά) ανήκει στην παρισινή κομμούνα και στη πρώτη διεθνή. Είναι σα κάτι τύπους που εκδίδουν βιβλία όπου ανακαλύπτουν νέες φοβερές μεθόδους όπου επιλύουν με αριθμολογία το πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου, το τελευταίο θεώρημα του φερμά και την εικασία του γκολντμπαχ. Και απορούν γιατί δε τους δίνουν αυτόματα το φιλτζ μένταλ και δέκα νόμπελ, όπως θα έπρεπε να έχει γίνει τόσο καιρό με τον ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ.
