καταλαβαίνω, και εμένα θα με ενοχλούσε. δες το και λίγο έτσι όμως, συχνά όταν μια τέχνη σε συγκινεί, είναι σημαντική μέσα σου, και το πιο εμπορικό σκουπίδι να είναι αυτή η τέχνη από την απομακρυσμένη ματιά, για σένα εκείνη την στιγμή δεν είναι, είναι κάτι παραπάνω, έτσι; Και επειδή το εκτιμάς αυτό αλλα τα γρανάζια τρίβουν, δεν είσαι Ο Χαρούμενος, βγαίνει και ένα κομπλεξ ανωτερότητας είναι-καλλίτερο-από-τα-άλλα-σκουπίδια-σας. Αυτές οι περιχαρακώσεις είναι φύση μοναχικών ανθρώπων. Μπορεί να με προδώσετε όλοι εσείς αλλά το χιεβι μεταλ / πανκ / προγκ ροκ μου ποτέ, κτλ.
δες την έπαρση των χιεβιμεταλλαδων σαν εφηβική καχυποψία προς τους Μεγάλους, τους Διαφορετικούς, τους Χαρούμενους, τους Πετυχημένους
τώρα γιατί κρατάει μια εφηβική κατάσταση μια ζωή ολόκληρη, ε
δεν ξέρω τι είναι το 'ροκ' και ούτε συχνά απασχολούμαι με το χιεβι μεταλ σαν μέρος του. Δεν βρίσκω κανένα είδος ροκ μουσικής επαναστατικό, δεν με ενδιαφέρει η επανάσταση, δεν με ενδιαφέρει ένας καλλίτερος κόσμος
Shirime: ναι
