Για κάποιο περίεργο λόγο μου είχε κινήσει την περιέργεια τούτη εδώ η συνεργασία όταν ανακοινώθηκε, παρά το γεγονός ότι και οι Metallica έχουν πάψει να με αφορούν εδώ και αρκετά χρόνια και ότι ποτέ δεν ήμουν κανένας φανατικός φίλος του ευρύτερου μουσικού έργου (και περσόνας) του Lou Reed (αν και τα πρόσφατα αβανγκαρντ ξεμωράματά του με τους Metal Machine Trio ήταν ενδιαφέροντα). Κάπου ψιλοπίστευα ότι θα καταλήξουν και οι δυο σε πιο rock φόρμες, κάπου ότι θα μπορούσε να έβγαινε ένα ενδιαφέρον μίγμα.
Δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι αρκετά κακό, σε σημείο που τα (απλά) αδιάφορα σημεία του, να σου φαίνονται συμπαθητικές οάσεις. Μουσικά δεν δένει σχεδόν πουθενά ο ένας με τον άλλον (ειδικά σε κάτι "Pumping Blood" και "Mistress Dread" που κοπανάνε χωρίς νόημα οι άλλοι από πίσω είναι όντως σαν να έχεις βάλει δυο άσχετα κομμάτια να παίζουν παράλληλα). Κάτι "Iced Honey", "Little Dog" και "Brandeburg Gate" είναι αρκούντως κακές συνθέσεις, με μόνο το "Cheat on Me" και το "Junior Dad" να παρουσιάζουν κάποια ψήγματα ενδιαφέροντος. Οι απαγγελίες του Reed σε συνδυασμό με τους στίχους δεν ξέρω σε τι στοχεύει (δεν ξέρω πόσο σουρεαλιστικο, νατουραλιστικό ή κάτι άλλο -στικό θα ήταν το θεατρικό, αλλά είναι λίγο αστείο να ακούς τον Reed να απαγγέλει με πάθος τους περισσότερους από αυτούς). Όταν δε, πάει να χωθεί ο Hetfield γίνεται ακόμα χειρότερο το σκηνικό.
Δεν ξέρω ποιου ιδέα ήταν πραγματικά η συνεργασία, αν και από ό,τι διαβάζω η μουσική πρέπει να προυπήρχε αρκετά έτοιμη από τον Reed πριν την αρχή του όλου project. Ίσως και εκεί να είναι το πρόβλημα, να περιμένεις από τους Metallica να ενορχηστρώσουν ένα έργο προερχόμενο από εντελώς διαφορετικές νοοτροπίες, αντί να κάτσεις να (προσπαθήσεις να) γράψεις μια καινούρια συνεργασία. Επίσης δεν ξέρω τι θα αποφέρει στους Metallica αυτή η δουλειά, γιατί ο Reed έχει καθιερωθεί πλέον και σε ποιο "πειραματικούς" χώρους, πέραν της ευρύτερης rock ιστορίας με τα προηγούμενα project του. Χαμένη ευκαιρία συνολικά και μάλλον θα το ξεχάσω γρήγορα (ο υπόλοιπος κόσμος θα δείξει).
