Postmodern Resistance

[Caffrey]

Είσαι ο μπιλ γκειτς, 20χρονος φοιτητης σε καλό πανεπιστήμιο. Έχεις μπροστά σου τις επιλογές:
Α. Γινομαι δικηγόρος και ζω μια πλούσια ζωή
Β. Παρατάω το πανεπιστήμιο για να ανοίξω εταιρία και έχω 1/100 πιθανοτητες για δισεκατομύρια και 99/100 να πεσω έξω και να περάσω την υπόλοιπή μου ζωη ως αποτυχημένος επιχειρηματιας χωρις πτυχείο που φλιπαρει μπερκγερς στα μακντοναλτνς.

Και θεωρείς σωστό να μετατραπεί αυτό το δίλημα σε:
Α. Γινομαι δικηγόρος και ζω μια πλούσια ζωή
Β. Παρατάω το πανεπιστήμιο για να ανοίξω εταιρία και έχω 1/100 πιθανοτητες για να βγάλω τα ίδια λεφτά με όλους τους υπαλληλους μου και 99/100 να πεσω έξω και να περάσω την υπόλοιπή μου ζωη ως αποτυχημένος επιχειρηματιας χωρις πτυχείο που φλιπαρει μπερκγερς στα μακντοναλτνς.

Αν δεν αντιλαμβάνεσαι το άδικο της αλλαγής που προτείνεις εισαι βλακας .-

Καταρχάς ποτέ δεν είπα να βγάζουν όλοι επακριβώς τα ίδια.
Όπως και να χει, αν βγάζουν όλοι τα ίδια, και μπέργκερς στα μακντόναλντς να φλιπάρεις , άνετη ζωή θα έχεις.
Εκεί είναι το μπέγκινγκ.
(εντιτ, χμ, δεν ειναι ακριβώς μπέγκινγκ, δίκιο, αλλά λάθος επιχείρημα όπως και να χει.)

Αυτό που σε ρώτησα όμως ήταν:
Θεωρείς δηλαδή το ρίσκο που παίρνουν αρκετό για να έχουν το δικαίωμα να κρίνουν πόσα αξίζουν οι ίδιοι και πόσα ολοι οι υπόλοιποι?

Είναι φιλοσοφικοηθικό ερώτημα στη πραγματικότητα. Σου δίνει τέτοιο δικαίωμα το ρίσκο? Για πες.