Και που λετε παω στο αεροδρομιο να φυγω απο τη χωρα εχοντας παραμεινει σε αυτην 29 γεματες μερες και κατι ωρες. Εφτασα στις 23 Ιουλιου απογευμα και εφευγα 22 Αυγουστου νωρις το πρωι. Το οποιο αν τις μετρησουμε και τις δυο μερες ολοκληρες (που υποθετω οτι τα καθυστερια στον στρατο ετσι θα τα μετρανε και καλα κανουν) μας κανει 31 μερες. Ως ανυποτακτος μπορω να μεινω στην Ελλαδα μονο 30 μερες το χρονο, το οποιο το ηξερα, αλλα η μονη αλλαγη εισιτηριου που υπηρχε ηταν για εκεινη τη μερα.
Καθως κοιταει το διαβατηριο μου η καργια στο γκισε, με ρωταει τα ονοματα των γονιων μου, της τα λεω, οπως και το οτι εχω συνεννοηθει με στρατολογια και μου χουν πει οτι ολα ειναι ενταξει και πως δεν εχω περασει το οριο των 30 ημερων. Καθεται το ψαχνει μονη της, ρωταει το ζωο τον διπλανο της ποσες μερες εχει ο Ιουλιος (..), μετραει με τα δαχτυλα, τις βγαζει 31 τις μερες και μου λεει οτι κανονικα δε μπορω να φυγω απο τη χωρα. Της εξηγω τη φαση και της ειπα οτι ρωτησα και πως ολα οκ μου ειπανε και δε θα εχω προβλημα, μου λεει "παω να ρωτησω μεσα", παει ρωταει καποιον, επιστρεψει με ξινισμενα μουτρα μεχρι το πατωμα και βλεμμα δολοφονικο, μου βαζει σφραγιδα στο διαβατηριο και μου το δινει χωρις να πει κουβεντα. Σα να ξενερωσε επειδη δε με "επιασε" :/
