Σε είδα σε έντιμο τσιπουράδικο στο μεταξουργείο. Τα μαλλιά σου ήταν σαν του V, οι χειλάρες σου ήταν χειλάρες, τα ωραία μπούτια σου γυμνά στο ελαφρύ αεράκι, μια σταγόνα ιδρώτα στον πάλλευκο λαιμό σου, έμοιαζες θλιμμένη και καθόσουν μόνη σου, φαινόταν σαν κάτι να περίμενες. Αυτό το κάτι δεν άργησε να έρθει, ήταν δύο φίλες σου (δικαιολογημένη η θλίψη), η μία φάνηκε ιδιαιτέρως απογοητευμένη από τον κόσμο στο μαγαζί. Σε κάρφωνα όλο το βράδυ από το απέναντι τραπεζάκι αλλά δυστυχώς μου έκοβαν την θέα κάτι αναρχοκομμούνια στο τραπέζι δίπλα σου (που, παρεμπιπτόντως, τους ξετρέλανες κι αυτούς μανάρα μου, αλλά δε συγκρίνεται ο πασατέμπος με το φιστίκι το αράπικο). Φεύγοντας σου έδωσα το τηλέφωνό μου γιατί έχω μπάλες, μου είπες ότι έχεις σοβαρή σχέση με έναν καπετάνιο και σε ανεβάζει και στην γέφυρα άμα λάχει, και ότι τελοσπάντων είμαι πολύ λίγος για σένα γιατί είσαι 23 χρονών μπουμπούκι και δεν συγχρωτίζεσαι με θαμώνες έντιμων τσιπουράδικων στο μεταξουργείο. Εμένα φυσικά δε με αφορούν όλα αυτά γιατί στα μάτια μου θα είσαι πάντα μια μουνάρα καλλονή ξελογιάστρα. Πάρε με τηλέφωνο, φέρε και τις φίλες σου, θα τη βρούμε όμορφα.
