δεν ηξερα που να το γραψω...
χτες ηταν 15αυγουστος...ελπιζω να περασατε ολοι σας καλα
εγω ειχα ενα τηλ απο εναν φιλο για να παμε αυριο (σημερα) τριημερο χαλκιδικη,η απαντησις μου η κλασικη...''δεν παιζει μια ρε μητσε'',''ελα εσυ και μη σε νοιαζουν ταφραγκα ΠΑΟΚ ειμαστε αφου'' κλπ κλπ
μετα απο κανα διωρο παθαινει κριση η μανα μου, μια κριση την οποια την παθαινει συχνα και ειναι μεσα στο προγραμμα για εγχειρησμενη στον εγκεφαλο γυναικα...
βεβαια για εμας ειναι σαν να ειναι η πρωτη φορα παντα
την βλεπω λοιπον σιγα σιγα να χανει την επαφη με τον κοσμο...σταδιακα να βυθιζεται σε ποιος ξερει τι τοπο...
επι ωρα προσπαθουμε να τις δωσουμε ερεθισματα να ''σταθει'' στην πραγματικοτητα,νοηματα μπροστα στα ματια της,τιποτα,σαν να μην υπαρχει κοσμος....
καποια στιγμη βαζω το χερι μου διπλα στο δικο της...η παλαμη μου να κοιταει επανω σα να περιμενει το δικο της...
κι εκει που εμοιαζε χαμενη απλα σηκωσε το χερι της και με το εσφιξε
μετα σηκωσε το κεφαλι της και με κοιταξε...δεν εχω ξαναζησει τετοιο πραμα
νομιζω οτι εξαφανιστηκα σε μια αβυσσο αγαπης
δεν υπαρχουν λογια να περιγραφει αυτο το πραμα
απο τοτε ακουω για καποιον λογο αυτο...
συνεχεια
η κυρα Σοφουλα ειναι καλα τωρα και αναρωτιεται πως σκατα βρεθηκε στο γενικο σερρων
σας αγαπαω μαλλον ολους
