τρικυμία εν κρανίω
κατ'αρχάς ανιστόρητη
δε θα κάτσω να σου κάνω μάθημα ιστορίας για το αν ο μινωικός και ο κυκλαδίτικος πολιτισμός είναι ελληνικοί (μάντεψε, δεν είναι, απλά συνέβησαν στο χώρο που χιλιάδες χρόνια μετά ονομάστηκε ελλάδα) και για τη σημασία των πολιτισμών των ευφόρων κοιλάδων, τόπος που όχι τυχαία ονομάζεται το "λίκνο του πολιτισμού"
κατά δεύτερον χαωμένη βιολογία
δεν τα έχεις πολύ καλά με τη θεωρία της εξέλιξης στο μυαλό σου, ξεκίνα από δω
Θα σχολιάσω αυτό που λες για εθνική υπερηφάνεια
Για τον στρατιωτικό και πολιτισμικό ιμπεριαλισμό του Μ. Αλεξάνδρου. Για τα εγκλήματα πολέμου του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου και τον Ιωάννη Τσιμισκή. Για την εισβολή των Ελλήνων στη Μικρά Ασία στις αρχές του 20ου αιώνα και για τους παρακρατικους κομιτατζήδες που έστελνε στη Μακεδονία λίγο νωρίτερα. Για το κηνύγι των εθνικών ομάδων και το εκθεμελίωμα του μακεδονικού πολυπολιτισμού που ακολούθησε. Ιδιαίτερη υπερηφάνεια όμως που λες νιώθω για τη θέση της γυναίκας στον ελληνικό πολιτισμό μέχρι το 1950. Για όλα τα υπόλοιπα βασικά στα αρχίδια μου, αισθάνομαι τόσο περήφανος όσο όταν κοιτάω το χέρι μου στο πόκερ. Γενικά γιατί να αισθανθώ περήφανος για την έκβαση ενός πειράματος τύχης;
