Λοιπόν φίλε μου, ζούμε σε εξαιρετικά αστείες εποχές γιατί αυτό είναι το πρώτο σοβαρό κείμενο terminal που γράφεται ποτέ. Στην αρχή το διάβαζα για πλάκα για να δω πόσες λέξεις θα χρειαστεί να ξοδέψει μέχρι να φτάσει στους εβραίους ή στις λεσβίες. Η αλήθεια είναι οτι αναγκάστηκα να διαβάσω όλη την απίστευτα φλύαρη εισαγωγή για τα περιστατικά αλλά βραβεύτηκα με το που σκάνε οι εβραίοι στην αναφορά στα blood libels και στο πογκρομ του 1891. Εκεί κάπου σταμάτησα να διαβάζω για πλάκα γιατί καταρχήν το όλο πλαίσιο των blood libels έχει γαμάτο ιστορικό ενδιαφέρον όπως και το ίδιο το περιστατικό, η δολοφονία της Ρουβίνα Σάρδα που οδήγησε στο πογκρόμ και στη συνέχεια οι πολιτικές του προεκτάσεις. Για τα περιστατικά του πογκρόμ διαβάζετε το πολυ καλογραμμένο κείμενο εδώ. Μετά παραδόξως και ο πολιτικός σχολιασμός έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον ειδικά στο πως συνδέει τα blood libels με τα σύγχρονα urban legends που βγαίνουν για τους μετανάστες του στυλ ομαδικός βιασμός απο 10 αφγανούς στην πάτρα κλπ. Στην κατακλείδα κάνει την γνωστή παπαροκριτική χωρίς αύριο σε λυτούς και δεμένους.
Σκέφτηκα ότι θα ήθελα ίσως να τα βάλω αυτά και σαν κομμεντ στο μπουρδελοσαητ τους αλλά μετά θυμήθηκα ότι δεν έχουν κομμεντς γιατί είναι λεσβίες/λεσβίοι με μοναδική απεύθυνση στις γκομενές τους.