ο μεγάλος μύθος του σοβινισμού είναι ότι το 'καθαρό' είναι καλλίτερο από το προϊόν πρόσμειξης γενικά. Πρακτικά τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από αυτό αλλά αρέσκονται οι άνθρωποι στα τετράγωνα και τα ασπρόμαυρα, είναι πεπερασμένα και θεωρούνται εύκολα. Ο ρατσισμός συνήθως είναι ένδειξη πνευματικής ραθυμίας (όπως είναι η προσήλωση σε Αυθεντίες επίσης, από θρησκευτικές έως επιστημονικές). Επειδή δεν αντέχει δηλαδη ο άλλος έναν περίπλοκο κόσμο, δέχεται ένα Καθαρό Όμορφο Αίμα Ελλήνων κτλ.
Όταν κάποιος σκέπτεται ετσι καλοκομμένα και άπλα και με 'κοινή λογική' (πιο μιαρό πράγμα δεν υπάρχει), επιχειρήματα δεν πρόκειται να του αλλάξουν τίποτε επειδή η αυτή απλότητα είναι πολύ πιο βαθιά ριζωμένη από την επιφανειακή επιχειρηματολογίκη σύγκρουση. Η τελευταία προκαλεί κάποιο cognitive dissonance το οποίο έχει μάθει να διαχειρίζεται αλλιώς απ'το να αναθεωρείται, προφανώς.
