σε γενικές γραμμές,νομίζω οτι όταν το crust ξεφέυγει από τις πανκ ρίζες του,γυαλίζεται και προσπαθεί να γίνει μοντέρνο(η απλά είναι),ξεφέυγει κι απ'αυτό που έχω το μυαλό μου για αυτή τη μουσική.
προσωπικά τέτοιες προσπάθειες με πιο μελωδικό ήχο και ευρύτερες επιρροές με αφήνουν παγερά αδιάφορο(όπως και οι δημοφιλέστατοι tragedy βέβαια).
ίσως φταίει οτι ακούω τους sarabante μετά από ένα κολασμένο διήμερο με desperat και mob47,οπότε είναι αναπόφευκτο να μη μου πουν τίποτα απολύτως
