Ίσως να μη διαβάσει το κομμουνιστικό μανιφέστο επειδή του το είπε σαρκαστικά ένας κύριος που κρύβει το ένα μάτι στο ιντερνετ. Θα διαπιστώσει όμως μοιράζοντας το κείμενο του απο δω κι απο κει, στο τουητερ, στα μπλογκς, σε κάποια συνέλευση ίσως ή ακόμα και στο γραφείο στη δουλειά ότι θα του την πέσουν άπειροι με ερωτήσεις για τις ασάφειες του κειμένου, άλλοι θα αδιαφορήσουν και άλλοι θα γουσταρίσουν. Πάρα πολλοί απο τους «κομματικοποιημένους» θα τσινήσουν και ακόμα και αν γίνει κάποια κίνηση με πολλά άτομα και κατέβουν όλοι μαζί στο Σύνταγμα ένα ή και δύο απογεύματα, το τρίτο απόγευμα κάποιοι θα απογοητευτούν και δεν θα έχει τόσο κόσμο. Γιατί χρειάζεται κι άλλα πράγματα πέρα από αυτά. Πράγματα που τα μαθαίνεις στην πορεία. Το ξέρουμε, το έχουμε ξαναδει, με τρόπους πολύ πιο τρομακτικούς όπως ο Δεκέμβρης του '08. Αυτά δεν τα έχει δει ο νεολαίος της Ισπανίας, όπως και άλλα πολλά.
Είναι σα να είσαι πολύ καλός στο τρίλεπτο μπες/βγες σεξ λόγω αφου της καθημερινής εξάσκησης στο σπίτι και κάποια στιγμή κάποια γκόμενα γυρίσει και σου πει, ναι, ξέρεις κάτι πρέπει να κάνεις πολύ περισσότερα. Η πολιτική μαθαίνεται κυρίως εκτός youjizz.com και twitter (και) από τις φάπες που σου ρίχνει ο άλλος κόσμος και όχι, δεν εννοώ να ρίχνουμε μόνο φάπες.
