είχαμε και το μαζία τότε στο δημοτικό, εκ βορείου ηπείρου, ενα γλυκύτατο και χαριτωμένο παιδάκι το οποίο όμως δεν είχε πρεφάρει πως όταν λέμε 'σούταρε' κάθε φορά που κάποιος έβγαινε τετ α τετ ή έβρισκε κενό χώρο (τακτικές) εννοούσε όντως 'σούταρε' αλλά νόμιζε ότι λέμε 'σούτα ΡΕ' (μαλάκα, ας πούμε) και κάθε φορά που ερχόταν η σειρά του να εμψυχώσει τον εκάστοτε στράικερ ούρλιαζε "ΣΟΥΤΑ! ΣΟΥΤΑ!'. μια μέρα έκαψε το μεγάλο δέντρο που είχαμε στο προαύλιο και βγήκαμε όλοι έξω και πήγαμε σπίτια μας, ευλογημένη μέρα, προσωπικά μπλαστ φρομ δε παστ.