Τέτοια ζοχάδα μόνο με Βλάοβιτς και ΠΑΟΚ!
Γιάννης Σερέτης
Την ημέρα του πρώτου ματς στην Τούμπα, είχα πει στον Βασίλη Σαμπράκο, όταν με είχε ρωτήσει το μεσημέρι στον αέρα του «ΒΗΜΑ 99,5»: «Χ2 η ΤΣΣΚΑ, γιατί ο ΠΑΟΚ είναι αγχωμένος και κουρασμένος, πιεσμένος μετά το Αρης - Μάντσεστερ Σίτι 0-0, αυτοί είναι διψασμένοι μετά τις διακοπές και έχουν πολύ ισχυρά κίνητρα, θέλουν να σηκώσουν την κούπα». Σήμερα το μεσημέρι με ξαναρώτησε. Του είπα «Χ2 πάλι». Δεν είχα επιχειρήματα. Μόνο ένστικτο και βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου μια ατάκα του Κόλκα: «όταν αυτός ο ΠΑΟΚ πάει για δύο αποτελέσματα, αυτό που θέλει το παίρνει».
Ο ΠΑΟΚ δεν είχε ως στόχο σήμερα δύο αποτελέσματα. Ενα ήθελε. Πρώτα να εξασφαλίσει με τον τρόπο παιχνιδιού του το «Χ» και μετά να ψάξει το «2». Και το άξιζε, μα τους 1000 θεούς του ποδοσφαίρου, διότι αποδείχθηκε ότι όντως, όπως είχε πει ο Μάκης Χάβος μετά το 0-1 της Τούμπας, «τους αρέσουν τα δύσκολα». Με έξι μεγάλες χαμένες ευκαιρίες, έλεγχο του αγώνα σχεδόν και στα 90 λεπτά, προσωπικότητα, ψυχραιμία, ομαδικότητα και ψυχή, μπορούσε να φύγει από τη Μόσχα όχι νικητής, αλλά θριαμβευτής!
Μετά τα σιχτιρίσματα στα χαμένα γκολ, αμέσως μετά το 0-1 του Μουσλίμοβιτς, έψαχνα με το μυαλό μου ανατροπή ελληνικής ομάδας σε νοκ άουτ ευρωπαϊκό ματς μετά απο εντός έδρας ήττα. Δεν μπόρεσαν θυμηθώ κάποια. Ισως να υπάρχει. Μα τώρα δεν έχει πια μεγάλη σημασία. Αυτό που θα μου μείνει από το παιχνίδι δεν είναι ούτε η έξοχη εμφάνιση του πρώτου μέρους όταν είχαν όλοι αντοχές, ούτε το απιθανο-απίθανο γκολ της ΤΣΣΚΑ με τα ανάποδα φάλτσα της μπάλας από το δοκάρι να την σερβίρουν στο πόδι του Ιγκνάσεβιτς, ούτε τον δοκάρι του «Μούσλι». Θα έχω να θυμάμαι μια συγκλονιστική εκτός έδρας εμφάνιση του ΠΑΟΚ απέναντι σε ομάδα επιπέδου «ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ», ένα εξαιρετικό (αυτή τη φορά χωρίς Βιτόλο και με τον Σάλπι δεξιά κόουτς...) στήσιμο του Χάβου και το πλασέ άουτ του Σαλπιγγίδη με τις κραυγές για την π... μπάλα στην εφημερίδα.
Ειλικρινά, είναι η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ζοχάδα της ζωής μου, μαζί με το Μπαρτσελόνα - Παναθηναϊκός 3-1, όταν ο Πουγιόλ έβγαζε στη γραμμή το πλασέ του Κωνσταντίνου, ο ρέφερι δεν έδινε πέναλτι σε ανατροπή του «Μανόλη» και το σουτ του Γκόραν περνούσε ελάχιστα άουτ στο 96'. Η ιστορία, όμως, γράφεται μερικές φορές ανεξίτηλα και με τις αποτυχίες. Οταν έχεις παίξει ποδόσφαιρο, όταν είσαι καλύτερος σε υγιές περιβάλλον, όταν τα στήθια του οπαδού φουσκώνουν από περηφάνια, τα μηνίγγια του τρέμουν απ΄τα νεύρα και τα μάτια του φορτώνουν υγρά, τότε ναι. Είναι μια εμπειρία που ίσως μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να στη δώσει. Τίποτα άλλο μαζί χαρά και λύπη, δάκρυ και υπερηφάνεια!
