Καμία πλάκα. Σε στέλνω να γαμηθείς γιατί με φώναζες να σπάσω το εμπάργκο μου, γιατί σου ήρθε να αναφέρεις ότι σε κάποιο καιρό ο Φορντ θα θυμάται ότι να'ναι και γιατί όταν έρχομαι και γράφω απλά την άποψή μου σε έχω ως τσουτσέκι από κάτω να μου κάνεις και αξιολόγηση. Εμένα αυτά μου φτάνουν να σου πω ένα σύρε γαμήσου. Και μετά εσύ να μου ξαναπείς ότι είμαι ελάχιστος. Και μετά να σου ξαναπώ σάλτα γαμήσου. Όπως σου είπα, δεν σε έχω ΤΕΛΕΙΩΣ χεσμένο. Δεν σε έχω τόσο χεσμένο ώστε να μη θέλω να σου πω άντε γαμήσου κάθε φορά που με αναφέρεις με το γνωστό οδονιανό εμετικό υφάκι σου. Μικρότητα και των δυο μας, δεν λέω, αλλά αθλέτιξ είναι και πραγματικά, όταν διαβάζω αυτά τα ποστ σου, ε, μου έρχεται ένα πολύ αυθόρμητο "ε, σύρε γαμήσου και συ". Ενδίδω λοιπόν. Εσύ ανταποδίδεις, οι υπόλοιποι μουτζώνουν, όλα πάνε κατ'ευχήν.

Και επειδή σκοπεύω να μην ξαναγράψω κουβέντα οριστικά και αμετάκλητα στο αθλέτιξ, γαμιέται ο Μαρινάκης. Σε μία μέρα έπεσε τρία λέβελ στα μάτια μου. Ο Ολυμπιακός παίρνει δικαίως το πρωτάθλημα αλλά οφείλει να πηδήξει όλες τις ομάδες που απομένουν (εκτός του Τάκη γιατί τον αγαπάμε, 1-0 αρκεί). Αν η διαφορά δεν είναι στους +15, στον κώλο του Μαρινάκη το πρωτάθλημα.

Αυτά.