Πως το κάνει αυτός ο τύπος, σε κάθε δίσκο αλλάζει και ωστόσο κατευθείαν ξέρεις την μουσική του.
Fra Verdenstreet: Intro, background ambient soundscape και ψίθυροι.
Jeg Faller / Valen / Vanvidd / Enhver til Sitt / Budstikken:
Σαράντα λεπτά pagan black με τον ήχο και τα arrangements του Belus αλλά με πολύ καλύτερη παραγωγή.
Όλα με καθαρά & black φωνητικά, αφήγηση, breaks με μπάσσο και πολλά layers και διάφορα πραγματάκια: Το Valen έχει ας πούμε ασυνήθιστο riff, κάτι μυστήρια screams στο Vanvidd(4:30), το 2ο μισό του Budstikken να μοιάζει κάπως σαν ending κτλ
Til Hel og tilbake igjen: Outro ε? Αλλά μόνο κρουστά, άρπισμα κιθάρας & οι ψίθυροι ...
Γενικά δεν μιλάμε για επιθετικό black metal, είναι ο δίσκος κάποιου που από το Feeble Screams From Forests Unknown προχώρησε μέχρι το Jesus Tod και τώρα πιο πέρα. Επίλογος?
