Manowar 2010

[carheart]

Witchkiller, το ότι ο μέσος οπαδός των Manowar θέλει το metal του αυστηρά στάσιμο και επαναλαμβανόμενο για να το θεωρεί ωραίο και να το απολαμβάνει δεν είναι κάτι κατακριτέο από εμένα. Η Τέχνη όμως απαιτεί εξέλιξη και πρόοδο και νέες ιδέες να μπαίνουν όσο αλλάζουν οι καιροί, αλλιώς σταματάει να είναι Τέχνη και είναι κάτι νεκρό, ένα μουσειακό έκθεμα. Και κανένα πρόβλημα δεν έχω με τα μουσειακά εκθέματα. Μπορεί να θες μια ζωή να ακούς Accept για να πεθαίνεις στην κάβλα, αλλά το να πεθαίνεις στην κάβλα δεν (μπορεί να) είναι το μοναδικό ερέθισμα που θα πάρεις από την Τέχνη, διότι τότε θα έχεις μονόπλευρα ερεθίσματα, πράγμα που θεωρώ θανάσιμο για την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου χαρακτήρα και της ανθρώπινης ψυχής, που ας πούμε είναι ένα ζητούμενο. Δεν σου λέω (σε καμία περίπτωση) πως "οι Mastodon πιο τέχνη από Accept", απλά σε ρωτώ αν θα ήθελες να εξερευνήσεις άλλα συναισθήματα που μπορεί να σου προκαλέσει η μουσική πέρα από αυτά της γκάμας των Accept ή του Steve Ray Vaugn. Και αν όχι, κατά πόσο πιστεύεις πως μια μονόπλευρη μουσική προτίμηση θα μπορούσε να σημαίνει και μονόπλευρη συμπεριφορά και σε άλλα ζητήματα, και άρα συνολικά στον χαρακτήρα, και άρα μονόπλευρος άνθρωπος. Και κατά πόσο είναι πρόβλημα το να μονόπλευρος άνθρωπας. Αυτά.

[Reject]

ωραία ανάλυση Τέχνης.Εξελισσόμενη από το τρανσυλβανιαν στο 666 ιντερνασιοναλ.
ρε δεν παμε στο διαολο λεω γω?Καβλωνει ο αλλος με Αξξεπτ μεχρι να πεθανει?ε καλα κανει...δεν ειναι κριτικος τεχνης,ουτε μουσικοφιλος.οπαδος αξξεπτ ειναι,οπως θα μπορουσε να ειναι οπαδος τζερμ αττακ.
δωσ μου 3 ακορντα και παρε μου την ζωη.μην με πρηζεις ομως με εξελιξεις και αρχιδιες,ειμαι μονοπλευρος ανθρωπος και εγω.

[carheart]

Διάβασε τι έγραψα ξανά, και απάντα και εσύ αν θες

[Reject]

σου απαντησα ρε πουλακι μου.
Αν σε καποιον αρκει να καβλωνει με κάτι που υπαγεται σε μια μορφη Τεχνης (γιατι οσο παραξενο και αν ειναι,και οι Αξξεπτ υπαγονται σε αυτην την μορφη,εστω και υπο την πολυ ευρεια της εννοια),ε εμας δεν μας πεφτει λογος να τον θεωρουμε μονοπλευρο.Μπορει απο την αλλη θα θεωρηθουμε μονοπλευροι και εμεις που ψαχνουμε την Τεχνη και την εξελιξη της και μονο,και απορριπτουμε επιδεικτικα καθετι που εχει σχεση με αρχετυπα δείγματα της=ξεπερασμένα από πολλους μετέπειτα και σαν Τεχνη αλλα και σαν εν γενει παρουσια.
Αν καποιος βγαζει συναισθημα και πονο ξερω γω μονο ακουγοντας 5-6 πραγματα συναφη μεταξυ τους,δεν ειναι κακο.Δεν ειναι ομως μόνο επειδη "τοσο μπορει",αλλα μπορει να ειναι και επειδη τόσο θελει.Αν εχουμε φτασει στο σημειο θα το θεωρουμε μονοπλευρη αντιμετωπιση της Τεχνης αυτο,ειναι τρε τραζικ.Μονοπλευρη αντιμετωπιση θα ηταν το ακουω αξξεπτ και γαμω ολο το υπολοιπο συμπαν γιατι κανεις δεν υπαρχει μουσικα.Αυτό ομως οχι.
και στην τελικη,αυτος ο ανθρωπος μπορει να ακουει αξξεπτ για να καβλωνει.μπορει να συγκινειται με το Αμελι,μπορει να προβληματιζεται με κάτι αλλο.Μπορει για αυτον η μουσικη να σημαινει=καβλα.να εχει δηλαδη κατηγοριοποιησει τις Τεχνες αναλογα με τις συναισθηματικες του αναγκες.Δεν ειναι κακο.

[Helm]

Η Τέχνη όμως απαιτεί εξέλιξη και πρόοδο και νέες ιδέες να μπαίνουν όσο αλλάζουν οι καιροί, αλλιώς σταματάει να είναι Τέχνη και είναι κάτι νεκρό, ένα μουσειακό έκθεμα.

Το πρόβλημά σου είναι αυτή η 'Τέχνη' με το κεφάλαιο. Όταν ο άλλος φτιάχνει μουσική, δεν οφείλει τίποτε σε σένα ή στο στερέωμα, πρόοδο και σκατά (εκτός αν νοιώθει ότι θέλει). Κάνει αυτό που του βγαίνει. Ο ακροατής δεν οφείλει επίσης τίποτε σε κανέναν, βρίσκει αυτό που του μιλάει και το πάει μέχρι εκεί που αντέχει, καμιά φορά βαριέται, καμιά φορά όχι, δεν οφείλει να 'προχωρήσει'.

Το μοντερνιστικό κονσεπτ της ανθρωπότητας εν εξελίξει είναι πολύ ιστορικά νεότερο της μουσικής, της τέχνης γενικότερα. Τι οφείλει η τέχνη? Να υπάρχει. Τίποτε άλλο. Αν εσύ έχεις ανάγκη ένα εσωτερικό κονσεπτ μιας τέχνης κεφαλής μιας μοντερνιστικής μηχανής η οποία οδεύει προς το... κάπου (προς τα άστρα; ) είναι σίγουρα ενδιαφέρον και δικαίωμά σου, αλλά μη το αφήσεις να σε σταματήσει να επικοινωνήσεις με άλλους που η αντίληψή τους για την τέχνη είναι για κάλο ή για κακό μεσαιωνικότερη.

[Reject]

πάντως,εμενα θα με χαλουσε τρομακτικα αν οι Discharge επανηχογραφουσαν το Hear nothing και μου το πλασαραν σαν "νεα,βελτιωμενη εκδοση".Οτι και να εκαναν δεν θα μπορουσαν να φτασουν το πρωτοτυπο.Δεν θα το αγοραζα,θα το ακουγα και θα στεναχωριομουν.

(...εδω δεν παω να δω αυριο GBH και τις αρπαχτες-συναυλιες που θυμιζουν νεροβραστα φασολακια.....δεν μπορεις να φερεις το 1982 στο 2010 ρε μαλακα μου,τοτε ησουν ενα ρεμαλι που επαιζες διχως αυριο και τωρα εισαι ενας ροκ σταρ πλακωμενος στην κοκα για να βγαλεις ενα "Σωου")

[Ford Prefect]

Εγώ ρε παιδιά τώρα που τα λέμε, δεν θα είχα τίποτα σπουδαίο να πω, ειπώθηκαν ωραιότατα από άλλους, αλλά είναι και μαλακία η επανηχογράφηση. Δηλαδή από το 1982 μέχρι το 2010 αυτή ήταν η πρόοδος της τεχνολογίας; Εγώ περίμενα διαβάζοντας τα κρυφά/φανερά καλά σχόλια από τα αρρωστάκια ότι θα πετύχανε αυτό που λέει ο Good Son για καλύτερο ήχο και τέτοια.

Και το άκουσα και είναι πίπα. ΦΕΗΛ.

[carheart]

Το μοντερνιστικό κονσεπτ της ανθρωπότητας εν εξελίξει είναι πολύ ιστορικά νεότερο της μουσικής, της τέχνης γενικότερα. Τι οφείλει η τέχνη? Να υπάρχει. Τίποτε άλλο. Αν εσύ έχεις ανάγκη ένα εσωτερικό κονσεπτ μιας τέχνης κεφαλής μιας μοντερνιστικής μηχανής η οποία οδεύει προς το... κάπου (προς τα άστρα; ) είναι σίγουρα ενδιαφέρον και δικαίωμά σου, αλλά μη το αφήσεις να σε σταματήσει να επικοινωνήσεις με άλλους που η αντίληψή τους για την τέχνη είναι για κάλο ή για κακό μεσαιωνικότερη.

Δεν είναι έτσι, και δε νομίζω ποτέ να σταμάτησα να επικοινωνώ επειδή είχα διαφορετική ιδέα για την τέχνη, το αντίθετο. Για την ακρίβεια αυτό ακριβώς κάνω τώρα. Μα χωρίς να μειώνω την αξία του, πιστεύω πως κάτι που μένει παντελώς Ίδιο με την πάροδο του χρόνου, είτε είναι μουσικό κίνημα, είτε επιστημονική ιδέα, είτε λογοτεχνικό ρεύμα, και ενώ μπορεί κάλλιστα να είναι κάτι Θαυμαστό, δεν αντλεί επιρροές από την αναπόφευκτη ροή της ανθρώπινης εξέλιξης, πράγμα που το κάνει μονόπλευρο. Ακόμα και αν στην εποχή του ήταν επαναστατικό.

Δεν μου φαίνεται παράξενο που οι Accept υπάγονται στην τέχνη, Reject. Ούτε λέω πως η τέχνη είναι Ο Αυτοσκοπός (με Α κεφαλαίο!). Ρώτησα κάτι εντελώς συγκεκριμένο, αν πιστεύετε κάποιο πράγμα.

Μέσα σε ένα λεπτό κατηγορήθηκα ως "μπλακμέταλλος που μιλάει για τέχνη" και ως έρμαιο μια μοντερνιστικής μηχανής που δεν οδηγεί... πουθενά

κάνοντας μια ερώτηση

[Ford Prefect]

Παντελώς Ιδιο δεν είναι. Άλλες συνθέσεις έχει κάθε δίσκος. Και μία μπάντα αποτελείται από ανθρώπους που μπορεί κάλλιστα να εκστασιάζονται και να βρίσκουν την νιρβάνα με αυτό το στυλ. Είναι ατυχής η σύγκριση με την επιστημονική ιδέα, η οποία οφείλει να εξελίσσεται όταν είναι ανεπαρκής, το μουσικό κίνημα που είναι κάτι πολύ ευρύτερο από έναν τύπο που γράφει ριφφς.

Επίσης η αναπόφευκτη ροή της ανθρώπινης εξέλιξης δεν είναι κατά ανάγκη καλή, μπορεί και να ρέει προς τον πάτο, ας πούμε. Δεν μιλάω γενικά, κατά περίπτωση. Κατά τ'άλλα ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να είναι ή το ένα ή το άλλο. Δεν γίνεται να σε συγκινούν και να σε εξιτάρουν και τα δύο;

[carheart]

δεν είπα πως πρέπει να είσαι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο.

ρώτησα όσους είναι Μόνο στο ένα ή Μόνο στο άλλο, αν τους καλύπτει κάτι τέτοιο

[atom_smasher]

Εχεις δικιο, αλλα παραδεξου και συ ομως οτι ως τετοιος μιλησες.

[carheart]

?
το παραδέχομαι!

[Helm]

δεν σε κατηγόρησα για τίποτε. Όντως προσπαθείς να επικοινωνήσεις με τους μη-προοδευτικούς εδώ στο θρεντ και αυτό είναι γενναίο, σε παρότρυνα να συνεχίσεις.

Ένας δίσκος του 1984 δεν είναι ίδιος σήμερα όπως τότε επειδή τον ακούνε άνθρωποι διαφορετικά από τότε μέχρι τώρα και μέχρι όσο υπάρχουν. Πολλά όμορφα πράγματα μπορούν να προκύψουν από 'ξεπερασμένες' μοντερνίστηκα τέχνες. Το ΗΜ είναι ζωντανό και ας μην οδηγεί κάπου αλλού στην τέχνη όσο εμπνέει στην καρδιά του ακροατή ένα δέος και μια ορμή για το κάτι καλλίτερο στην δική του ζωή, αυτό γιατί είναι τόσο πρόβλημα; Το Battle Hymn (η το Mountains πχ) από Manowar την έχει αυτή την ικανότητα αποδεδειγμένα, γιατί να αλλάξει, γιατί να ξεχαστεί, γιατί να γίνει re-recorded; Δεν φτάνει που γινόμαστε εμείς άλλοι, ξεχνιόμαστε, γινόμαστε re-recorded καθημερινά;

Δεν νομίζω ότι ο μοντερνισμός δεν οδηγεί πουθενά. Ωραία θα είναι στα άστρα, δεν ήταν ειρωνεία. Στην τέχνη αυτό το μοντέλο της διαρκής προόδου δημιουργεί προβλήματα, ειδικά στην ρομαντική τέχνη η οποία έχει να κάνει με τα αρχετυπικά βασικά μέσα μας, τα οποία δεν έχουν αλλάξει ούτε προοδεύσει.

[carheart]

Προφανώς τα όσα γράφω προκύπτουν από την εναντίωσή μου στις επαναηχογραφήσεις των Manowar. Όταν πρωτοβγήκαν οι Manowar διόλου νεκροί και στάσιμοι ήταν, επανάσταση ήταν και το heavy metal. Αλλά 25 χρόνια μετά με τα ίδια κομμάτια υπάρχει νέκρα, σαπίλα, παππουδιά.

Φυσικά συμφωνώ για τα ωραία των "ξεπερασμένων". Δεν θα έλεγα άλλωστε πως τα δικά μου ακούσματα είναι αλλού για αλλού και ιδιαίτερα διαφορετικά και σίγουρα δεν το παίζω υπεράνω για αυτά.

Ούτε λέω πως ο αυτοσκοπός της τέχνης είναι το μοντέλο της διαρκούς προόδου. Άσε που αν μπούμε βαθιά σε συζήτηση για αυτό, η πρόοδος είναι κάτι υποκειμενικό, κλπ, κλπ. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ πως αυτοσκοπός είναι και το μοντέλου της αέναης μη προόδου, σε αυτό κολλάω. Και αναρωτήθηκα κατά πόσο ένας άνθρωπος που βάζει ευαγγέλιο μια μορφή μουσική στην τέχνη του και σνομπάρει τις άλλες, κάνει το ίδιο και σε άλλες πτυχές της ζωής του. Ο πάνκης μου έδειξε μια εναλλακτική.

Δεν κάνω επισημάνσεις, ούτε ειρωνεύομαι. Αναρωτιέμαι και θέτω προς συζήτηση

[Amnesiac.]

Και αν όχι, κατά πόσο πιστεύεις πως μια μονόπλευρη μουσική προτίμηση θα μπορούσε να σημαίνει και μονόπλευρη συμπεριφορά και σε άλλα ζητήματα, και άρα συνολικά στον χαρακτήρα, και άρα μονόπλευρος άνθρωπος.

Δε διάβασα τα παρακάτω, άρα πιθανότατα θα έχει απαντηθεί, αλλά ας πω και γω τη γνώμη μου.

Γενικά νομίζω ότι είναι λάθος να πιστεύουμε ότι κάθε άνθρωπος ψάχνει απαραίτητα από τη μουσική πολλά πράγματα, μεγάλη ποικιλία συναισθημάτων, προοδευτικότητα, γενικά κάτι που να μπορεί να τον αντιπροσωπεύει και σαν άνθρωπο ή έστω κάτι που να είναι συνεπές στην ιδέα που έχει σχηματίσει για τον εαυτό του, στην "αισθητική" του. Ένας πολύπλευρος και προοδευτικός άνθρωπος μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιεί τη μουσική απλά για να ξεσκάσει και κάποιες άλλες δραστηριότητες να ικανοποιούν τις υπόλοιπες ανάγκες του, κάποιο βιβλίο π.χ. Γενικά η σημασία που δίνει καθένας στη μουσική αφορά αποκλειστικά τον ίδιο και δε μπορεί να μετρηθεί κιόλας, άρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση ανάμεσα στη μουσική που ακούει κάποιος και το κατά πόσο είναι μονόπλευρος σαν άνθρωπος.