Ήμασταν σε κάτι σαν στρατώνα ή έστω ένα μέρος με πολλά κρεβάτια (πολιτικά φορούσαμε) εγώ και αρκετοί ηαρίτες (θυμάμαι σίγουρα ίφι, ούμπου, χιερμάνο και ενίθαρμον αλλά ήταν κι άλλοι), ξαπλωμένος καθένας στο κρεβάτι του. Η γιουλάι πρέπει να ήταν μπόλικη ώρα στο δωμάτιο γιατί αισθανόμασταν όλοι δυσφορία και αυτό που προσπαθούσε να κάνει ήταν να έρθει από πάνω μου και να με φιλήσει. Εγώ ξεκίνησα με "σταμάτα βρε γιουλάι μου" και τέτοια και κατέληξα να τις ρίχνω κλωτσιές (όχι δυνατές, πιο πολύ απωθητικές) ενώ ο χιερμάνο την έβριζε (δεν ήρθε να βοηθήσει το μουνί). Γενικά δεν έγινε κάτι το συγκλονιστικό, αλλά αυτή η αίσθηση του να έχω τη γιουλάι να προσπαθεί να ανέβει πάνω μου και να με φιλήσει, με εντελώς ανέκφραστο πρόσωπο και χωρίς να λέει κουβέντα, ήταν εντελώς τρομακτική. Και απίστευτα ζωντανή, τόσο που δεν άκουσα κανένα από τα 7 ξυπνητήρια που βάζω κάθε μέρα και με ξύπνησαν παίρνοντας με τηλέφωνο επειδή είχα αργήσει.
Δε χρειάζεται καν να εξηγήσω το όνειρο, είναι τα πάντα προφανή. Και όλα αυτά λόγω της Λάρισας.
