neonism linear kai pills digipacks. i haz them. ^^,
neonism linear kai pills digipacks. i haz them. ^^,
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost, replaced by fear
Πανέμορφη συνέντευξη
νέο κομμάτι στα μαησπέη, αν καταφέρετε να το ακούσετε με τέτοιο πατοplayer που έχουν, πείτε μου και μένα πως
έχει και εδώ κάτι samples
δεν τους εχω ψάξει πολύ πάντως όλοι λένε πως είναι και γαμώ, αλλά απο κάτι λίγα που άκουσα δεν κατάφερα να συγκεντρωθώ και να επικεντρωθώ στην ουσία με αποτέλεσμα να καταλάβω απλώς ενα θόρυβο ακατανόητο... (εκτός παρούσας συζήτησης) ίδωμεν...
....went away with my fathers, to gather the fallen.
To return with the wisdom of the kings....
Let me dream. (Let the jewels gleam.)
Let the fallen hear:
"It never rains around here."
The sand smothered on my chest....
Was music choir...
μαγικο thread
Can't get it down without crying
Οι Solefald όχι μόνο έφεραν τον μπομπ σφουγγαράκη, αλλά τον τσάντισαν κιόλας. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε έναν spongebob, μια πρέζα από flinstones και πολύ angry german kid σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Κατά τα άλλα το πρώτο ("Song Til Stormen") και το πέμπτο κομμάτι ("Eukalyptustreet") μου θυμίζουν (για την ώρα) τους λόγους που από ένα σημείο και μετά αυτοί οι δύο τύποι τους πάτησαν όλους χάμω τους έτσι εκεί πάνω, αλλά και αλλού. Η αδιανόητη ικανότητα του Cornelius να γράφει ΤΙΣ μελωδίες ακριβώς ακριβώς για τη φωνή του Lazare είναι ίσως το Ένα χαρακτηριστικό για το οποίο οι Solefald είναι τόσο μεγάλοι. Και είναι ο συνδυασμός που σκοτώνει, ο ένας για τον άλλον, στις προσωπικές καριέρες (sturmgeist, gut) και στις άλλες μπάντες (borknagar, age of silence) ακόμα και αν έχουν βγάλει μικρά διαμαντάκια, οι δυνατότητές τους είναι θαμμένες συγκριτικά. Αν ψάχνετε albums με σωστές μελωδίες, δομημένα τραγούδια, bonus μερικά σαξόφωνα και τρία (μετρημένα) ισχυρά riffs σε ατμόσφαιρα που ναι μεν μη-σκοτεινή, αλλά μεγαλεπίβολη και επική και καθόλου "electronica art metal" ή βλαχοψευτοσκατομέταλ, ακούτε το τελευταίο album των Solefald. Metal από σπόντα, μη-Metal επίσης από σπόντα. Αναμεταξύ In Harmonia και κοκκινομαύρης διλογίας, σαν σε περίληψη καριέρας, σαν και σε κάτι παραπάνω.
Last edited by carheart; 05-11-2010 at 01:18.
Εμένα το από πάνω μου ακούγεται λίγο "φοβομασταν πατάτα, ελπιζαμε αριστούργημα, ξέρουμε ότι neonism δεν ξαναβγαίνει, έβγαλαν ενα απλά ωραίο αλμπουμ και εχουμε βγάλει το μικροσκόπιο για να αναλύσουμε τα στοιχεία μεγαλείου"
Αλλά οκει και γω το ίδιο κάνω πολλές φορές. Αναμένουμε υπομονετικά.
Can't get it down without crying
Δηλαδή αυτό το Song Til Stormen.-
τεσπα το μόνο που εχω ακούσει απο solefald είναι ετούτο http://www.youtube.com/watch?v=3is25mXtyY8 απο In Decay We Trust συλλογή, και τώρα που το ακούω οκ, δεν είναι μόνο θόρυβος αλλά και πάλι ρε γμτ εγώ πιάνομαι απο διάφορες φάσεις στην ζωή μου για να μου κολλήσει κανένα κομμάτι - δηλ. δεν είναι τόσο μουσική η επιλογή μου - αλλά για κάποιο λόγο δεν μου κόλλησαν - την αντίστοιχη φάση την πέρασα με το Aspera Hiems Symphonia και.. στο ψυχασθενικό προτιμώ το Dead Like An Angel των Korova... ειδικά όμως ως προς τις αναφορές προς norse mythology κλπ.. αμάν πόσο πια; τους παγωμένους θεούς τους βαρέθηκα. και τους επικισμούς (επικούρες) πωπωπω μακριάααααα..... κατα την πάντα προσωπική και ταπεινή μ' απόψη απόψε. αντε θα βγάλω κανένα νόημα τώρα; cmon αντε να πω καμια ψευτοάποψη και γω. θέλω να μιλήσω...
θεέ μου..
....went away with my fathers, to gather the fallen.
To return with the wisdom of the kings....
Let me dream. (Let the jewels gleam.)
Let the fallen hear:
"It never rains around here."
The sand smothered on my chest....
Was music choir...