Οφσπρινγκ άκουγα και εγώ, στα πλαίσια των παθητικών ακουσμάτων από αδέρφια. Το Smash φυσικά, ωραίο δισκάκι, πιο χυμαδιό από ό,τι σε άφηναν να καταλάβεις τα χιτάκια (που γαμάνε btw). Εγώ ως θρασάς δεν το πολυέλεγα προς τα έξω να πω την αλήθεια ότι γούσταρα, όχι ότι το αρνιόμουν κιόλας (μεγάλη ανοιχτομυαλιά λέμε).
Το αυτό ίσχυε και για τα ακούσματα του μεγάλου μου αδερφού στα φοιτητικά του χρόνια (εγώ λύκειο, συγκάτοικος στο δωμάτιο). Αχταρμάς: Pixies, Violent Femmes, Fuzztones, Joy Division, The Sisters of Mercy. Α, το Floodland το είχε η αδερφή μου σε οριτζ. κασσέτα, μου άρεσε πολύ. Ο αδερφός είχε σε (αντεγραμμένη) κασσέτα το Vision Thing. Ωραίο και αυτό. Άκουγε και κάτι ελληνικά, κάτι Μωρά στη Φωτιά, Εν Πλω, που εμένα δεν μου αρέσανε αυτά, εκτός από ένα κομμάτι κάποιων από τους δύο που πάει "το κορίτσι σου λέει, το κορίτσι σου λέει...". Α, και Τρύπες. Από το '92, γυμνάσιο αυτούς. Αυτοί μου αρέσανε πολύ και τους είδα και λάιβ την ίδια χρονιά (από τα πρώτα), σκίσανε, μεγάλος ντράμερ, μηχανάκι, άσχετο. Το καλύτερο από τα τέτοια (τα πολύ γενικά τέτοια τεσπα) που έψαχνε φυσικά ήταν μακράν οι Dead Kennedys, τους οποίους και λάτρεψα.
Επίσης, πολύ ωλτέρνατιβ και γκραντζ σιάτολ μιούζικ. Προσκύνημα σε Badmotorfinger και Dirt (για μένα), ο μεσαίος αδερφός φόλα Alice in Chains άπαντα, γούσταρε τρελά Nevermind, όπως όλοι μα όλοι εκτός από εμένα που είχα ψαρώσει (όπως όλοι) με το smells like... και ο δίσκος μου ήταν βαρετός. Το Ιn Utero τα ίδια. Περλ Τζαμ γαμώ, αλλά και αυτούς δεν τους πολυάκουγα εγώ, το αυτό και για therapy? (ακόμα λιγότερο), εγώ ήμουν ο ούγκα μπούγκα του σπιτιού εκείνες τις ημέρες πλέον. Α, και όλα τα πιο alternative τα πήδαγαν εύκολα οι Faith No More, αγάπες παντοτινές και ηλιοβασιλέματα. Κάπου εδώ κολλάγανε και οι Πεπερς που έλεγα (89-92) και αυτοί αγάπες, μετά πολύ μεηνστρήμ και τους μάθανε όλοι και το Under the Bridge δεν ψάρωνε πια κοριτσάκια, το ξέρανε πια
Δεν ανέφερα επίσης, ότι στο δημοτικό, και μιλάω από 83 - 88, έχω πολλά ακούσματα ποπ από τις αδερφές μου. Ειδικά Μάικολ και Μαντόνα αλλά και όλο τον συρφετό (αγαπημένη μπάντα της αδερφής μου οι Duran Duran και τα associated acts, Arcadia, Power Station κλπ), Wham!, A-ha, The Bangles (ψόφαγα για βιντεοκλιπς τους), Simply Red, Simple Minds, Sandra, Bananarama, Whitney Houston (αντιπαθέστατη από τότε), Rick Astley, Modern Talking, Black, Pet Shop Boys, Eurythmics και γενικά από ξέκωλη ξεφτιλισμένη ποπ μέχρι κάτι πιο σοβαρό. Ό,τι μου άρεσε τότε, μου αρέσει και τώρα πάντως. Και εννοείται ο συρφετός singles από συλλογές top 84, 85, 86 και δε συμμαζεύεται.
Και σε βρεφική κατάσταση θυμάμαι ξεκάθαρα τα εξής χιτς: Από την Αγγλία σαν παιδάκια τραγουδάγαμε Pink Floyd το Another Brick, Adam Ant το Stand and Deliver και Blondie το Heart of Glass. Και υποψιάζομαι ότι είχα εκτεθεί σε πολύ Abba στην Αγγλία γιατί τα χιτ τους δεν θυμάμαι να τα ακούω πρώτη φορά αλλά να τα ξέρω εξ από ανέκαθεν.
