θα συμφωνούσα με κάποιους εδώ όσων αφορά τον άνθρωπο σε ψηλό κάστρο.. παίζει να είναι απο τα βιβλία του dick που μου άρεσαν λιγότερο. γενικά απο επιστημονική φαντασία (μπορεί και γενικά) νομίζω πως είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας...
και πάντα γούσταρα αυτό το ψυχάκικό του... παίζει να ξαναδιαβάσω διάφορα βιβλία του.. είναι ενα μείγμα απο δράση (αλλόκοτη όμως, εκεί που απλά περπατάς και μπαίνεις απο μια πραγματικότητα στην άλλη..) και ανθρώπινη αβεβαιότητα, ίσως και πόνο... είναι πολύ ανθρώπινα τα βιβλία του.. γι'αυτό μ'αρέσουν. και οι μικρές ιστορίες είναι όλα τα λεφτά - πάλι καλά που κυκλοφόρησαν σε αυτούς τους 5? τόμους..
γενικά στην ΕΦ πάντα έψαχνα κάτι αντίστοιχο με τον Dick.. λένε διάφοροι νομίζω πως είχε σκεφθεί το cyberpunk πριν τον Gibson.. ή τουλάχιστον αν όχι τον κυβερνοχώρο, το πανκ στην επιστημονική φαντασία..
ξέρετε πως ο Στανισλαβ Λεμ of Solaris fame τους αμερικανούς συγγραφείς ΕΦ τους στραβοκοιτούσε, αλλά τον Ντικ (μόνο) τον εκτιμούσε. νομίζω δηλαδή, αν θυμάμαι καλά.
αυτά που λέτε..
εμένα τι μου έχει μείνει.. (αν και πραγματικά όποιο βιβλίο του πιάσω, θα θέλω να το διαβάσω.. δηλ. όλα μ'αρέσουν, με την εξαίρεση ίσως το The man in the high castle) το Eye in the sky (καλά, απίστευτο σαν σύλληψη, κουφό..), καλά μου έχουν μπερδευτεί τα βιβλία στο μυαλό.. το UBIK, το Scanner Darkly, το Flow my tears - όλα κλασσικά.. δηλ. δεν ξεχωρίζω κάποιο.. πάντως ξεκίνησα και γω απο το Three Stigmata.. το Dr. Bloodmoney που είναι αισιόδοξο, καλά το Do androids είναι κλασσικό, αν και το διάβασα αφού δω την ταινία, και είναι λίγο διαφορετικά - π.χ. στην ταινία δεν υπάρχει τίποτα για τα ζώα.. και το έργο έχει ενα πιο απλό ας πούμε τέλος που τρώγεται (φοβερό και το έργο)), το Divine Invasion (εκεί είναι που διάβαζαν στο ραδιόφωνο αποσπάσματα απο το "Of Human Bondage" του Somerset Maugham?) είναι γάμισέ τα αλλά πολύ human (i'm only human, born to make mistakes).. η τριλογία του Valis+ εγώ την βρήκα λίγο δύσκολη.. πλησιάζει όλο και πιο πολύ σε περιγραφή μιας σχιζοφρένειας (μονο το Valis διάβασα).. απο το contemporary fiction (κινούνται στην αμερική των 50's νομίζω) που έχει γράψει εχω διαβάσει το Confessions of a crap artist (ποιος μπορεί να μην ελκιστεί απο εναν τέτοιο τίτλο που μου άρεσε, αλλά γενικά είναι λίγο βαρύ (απο τι θυμάμαι)..
γενικά πολύ πολύ ωραίος ο Dick.. και ας ήταν πειραγμένος. είχε φοβερή ενόραση... και μουσικόφιλος.