Ήμουνα σε έναν γάμο μιας ανιψιάς , ξαφνικά έγινα σκατά, με βλέπει η μαντάμ μου μου λέει φεύγουμε είσαι χάλια, πάμε να χαιρετίσουμε τα παιδιά.
Πάω αγκαλιάζω τον γαμπρό , του λέω "κάτι" και όπως απομακρύνθηκα νομίζω με κοίταγε με απορία ... τι σκατά του είπα?![]()
Φτάνουμε με την σύζυγο και τον πεθερό που οδηγούσε κοντά στο ξενοδοχείο , η κυρά έπρεπε να πάρει κάτι από το φαρμακείο , παίρνω πρωτοβουλία και τις λέω κατεβαίνω και θα σας βρω στο hotel.
Δεν έβλεπα όμως το φαρμακείο ... βασικά δεν έβλεπα τίποτα, απλά ήμουν σε έναν δρόμο στην Κοζάνη και δεν έβλεπα ....
Αφού το παίρνω απόφαση , πάω προς το ξενοδοχείο .... καταφέρνω και μπαίνω μέσα, να και η σύζυγος , μου λέει πάω να βοηθήσω τον μπαμπά με το πάρκινγκ και έρχομαι , εγώ δεν άντεχα άλλο και αποφασίζω από το να κάνω το εκκρεμές στην reception θα πάω να ξαπλώσω, στο ασανσέρ ένα τύπος γκρίνιαζε για το service και μου λέει , "έτσι δεν είναι? τόσα αστέρια έχει το ξενοδοχείο" τον κοιτάω και με απόγνωση του απαγγέλνω "Τι μου λες εμένα τώρα". Δεν θυμάμαι πολλά ακόμα... Το πρωί οδήγησα πάλι πίσω στην Αθήνα ... μέσα στην εβδομάδα θα ξέρω το μέγεθος της ξεφτίλας.