πες τις ιστοριες ξεφτιλας με αλκοολ εαριτη.εισαι ρομπας? αποδειξη

[metamelia1]

σε πολλα μέρη diesel είναι και κοκακολα με φαντα

στο χωρίο μου το λένε σπέτσι

επιβεβαιωνω, σπέτσι.

[enitharmon]

σε πολλα μέρη diesel είναι και κοκακολα με φαντα, οχι παντου

[BURNIN AMBITION]

πλειοψηφια των μεθυσιων μου, εχει να κανει με οδοφραγματα με καδους, καμια φορα κανα "stage" diving σε κουτες στο δρομο, ξηλωματα σωληνων κλιματιστικων, ή θυροτηλεφωνων (εχω ακομα ενα στο σπιτι, αφορμη για το ξηλωμα ηταν το "atelier Σαμαρας" κουδουνι, στην πολυκατοικια διπλα στο Λουκυ Λουκ), λοιπες κλασικες αηδιες μεθυσμενου, δε με ρχεται κανα καλο καλο να πω,

ενα που μου ρθε παει πισω κανα 5αρι χρονια Βουδαπεστη, να κοιμαμαι σε ενα καταγωγι (με λοιπους λεπρους της κοινωνιας, αστεγους, αλκοολικους, μπαρμπαδες) φλιπερακια βελακια στο μαγαζι, τηλεοραση να παιζει τον εκει "Εκατομμυριουχο" επαναληψη 6 η ωρα το πρωι, κρασι χυμα απο κατσαρολα (60λεπτα το νεροποτηρο) και να χω ακουμπησει στο τραπεζι μετωπο στο μουχλα ξυλο και να ρχεται η θεια να με βαραει να με ξυπνησει που ειχε το μαγαζι μην της το ξερασω και να νομιζω οτι ειναι οι φιλοι, και να λεω αφηστε με ρε μαλακες να την πεσω λιγο, και κάτι "Αχ Ελένα" στο ενδιαμεσο

nai αλλα αυτα δεν ειναι ξφτυλα ειναι συγκινηση

εχω σπασει σε τσακιρ κεφι πατρα το θυροτηλεφωνο με ντιρεκτ, και την μπαλκονοπορτα με τιτ τσακι(ραγισε απο πανω μεχρι κατω) γιατι το 0-1 στα καμπ νου εγινε 3-1 και ο βλαοβιτς στο τελος μας προδωσε. οποτε βρω καδο μικρουλι (αυτους πουειναι σα μπασκετα για νανους) παντα τους σπαω με κλωτσια και σε ενα ανεκδιηγιτο παρτυ πατρα, ο απο κατω βγηκε γυμνος απο την μεση και πανω να μας κραξει και εφαγε χλεπες και του κατουρησαμε το μπαλκονι. αμε
αλλα αυτα δε ταιριαζουν στο θρεντ
και κοφτε με τις πουστρομπυρες ελεος. αμα θελω διαβαζω και κοσμοπολιταν στη χεστρα γκομενων αμα θελω να αηδιασω





εντιτ
αχ ελενα

ποσο θεος ειναι ρε

[freak brother]

πηγα στον κιθαριστα των λαστ ντραιβ-ερθμπαουντ εψες και του λεγα ποσο γαμαει... στους ντεους εξ μαχινα...

[Tispanagias tamatia]

2 χρήσιμες πληροφορίες που πρέπει να ξέρει κανείς.
1) Εδώ και 4μιση μήνες συγκατοικώ με την Ζβούρα. Ένα αξιολάτρευτο κουτάβι που βρήκε μια φίλη στο δρόμο.
2) Ο Κορινός είναι ένα αδέσποτο που βρήκαμε στη Κρήτη το καλοκαίρι και επί 3 μέρες ήταν μαζί μας. Τον είχαν εγκαταλείψει κάτι τουρίστες από ότι μάθαμε και ψηνόμουν να τον κρατήσω. Τελικά τον πήραν κάτι άλλοι μάθαμε. Το Κορινός εγώ το έβγαλα.

Λοιπόν, είναι Πέμπτη και ω τι καλά θα πάμε γήπεδο να δούμε τον Άρη. Το οποίο σημαίνει πως θα μείνει η Ζβούρα σπίτι, κάτι που δε της αρέσει και ιδιαίτερα πολύ. Ειδικά όταν μένει μόνη χωρίς παρέα. Ξεκινάω λοιπόν κατά τις 4.30 από το σπίτι μετά από γούτσου χαιρετισμούς και αφού πρώτα την έχω βγάλει μία μίνι βόλτα στη γειτονιά κυρίως για να ξελαφρώσει. Κατά τις 5 ήμουν στο κέντρο όπου θα συναντούσα παρέα για να πάμε μαζί γήπεδο. Φτάνουμε και όπως αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις, παίρνουμε από μία ρετσίνα κόλα καθείς και αράζουμε έξω από το γήπεδο. Καταναλώνεται στα ψίλο τσακ μπαμ για να μπούμε νωρίς μέσα. Το κλίμα γιορτινό και τικαλά. Μετά το τέλος του παιχνιδιού είμαι έτοιμος να πεθάνω από όβερντοουζ συναισθημάτων και πονοκέφαλο από τις φωνές. Βγαίνουμε έξω από το γήπεδο όπου πίνουμε μερικές μπύρες και κατευθυνόμαστε προς κέντρο. Η ώρα είναι 11 και κάτι και καθώς προσεγγίζω κέντρο και είμαι στο λεωφορείο βλέπω στο κινητό πως έχω 4 κλήσεις. 1 από την αδερφή μου και 3 από το σπίτι. Αδιαφορώ μιας και δεν απαντάνε στις κλήσεις που τους κάνω και κατεβαίνω στην καμάρα όπου έχω ραντεβού με φιλαράκια. Πάμε και αράζουμε ήμια με τις κατάλληλες προμήθειες. Μπύρες, ούζο και τσιγάρα. Έχω χάσει επαφή με ώρα μέρος κτλ. Κάποια στιγμή αρχίζουμε να κρυώνουμε και λέμε να σπάσουμε. Έτσι παίρνω το δρόμο για σπίτι. Φτάνω κατά τις 3.30 σπίτι -σχεδόν μπουσουλώντας- και καθώς διασχίζω την αυλή αντιλαμβάνομαι πως υπάρχει ένα σκυλί. Μαδαραφάκαρα! Ο Κορινός! Παίρνω το σκυλί στην αγκαλιά μου, καθότι μικρόσωμο και μέσα στη τρελή χαρά ανεβαίνω στη σοφίτα μου. Παρατηρώ πως ο αλήτης έχει κόψει το λουρί που του έβαλε το νέο αφεντικό και η μοίρα ήθελε να ξανασυναντηθούμε. Ανοίγω τη πόρτα και βλέπω ένα ψιλοχάος. Η αλήθεια είναι πως περίμενα μία λιγότερο επώδυνη εκδίκηση από μέρους της Ζβούρας. Ένα βιβλίο μασημενοσκισμένο δίπλα στη πόρτα, το καπάκι από ένα ψάθινο καλάθι να έχει γίνει 1002 κομμάτια και μερικά φυτά που μαζεύω για το φυτολόγιο επίσης κομμάτια. Αφήνω τον Κορινό κάτω, ανάβω όλα τα φώτα και μαζεύω τα χοντρά φωνάζοντας ταυτόχρονα τη Ζβούρα. Έχω ριμαδοσυμμαζέψει και καμία ανταπόκριση από τη Ζβούρα. Παράξενο, συνήθως με το που γυρνάω σπίτι κάνει σαν τρελή, τώρα ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ο Κορινός πάλι εκεί, δίπλα μου, με κοιτάει με απίστευτη προσήλωση σαν να με συμπονεί καθιστός και ήσυχος και παράλληλα χαίρεται που με βλέπει μετά από τόσο καιρό, έχουμε πολλά να πούμε. Κοιτάω κάτω από το κρεβάτι και το γραφείο μιας και σε αυτά τα 2 μέρη δεν είχα οπτική επαφή. Πουθενά η Ζβούρα. Δεν είναι στη σοφίτα και αυτό με βάζει σε σκέψεις. Μάλλον την έβγαλε η αδερφή μου καμιά βόλτα το απόγευμα επειδή θα έκανε φασαρία και θα ήταν ανήσυχη. Γαμώτο! Για αυτό και οι κλήσεις. Στάνταρ δε θα την άκουγε και τώρα θα γυρνάει κείθε δώθε στη γειτονιά. Κατεβαίνω τρέχοντας τρεις ορόφους και βγαίνω έξω. Απόλυτη ησυχία. Αυτό δεν είναι καλό, μιας και αν η Ζβούρα τριγυρνούσε κάπου στη γειτονιά, εκτός αυλής, θα ακούγονταν άπειρα γαβγίσματα από τα γειτονόσκυλα. Έχει φύγει 2- 3 γειτονιές παρακάτω τότε. Ξαναμπαίνω στη πολυκατοικία να πάρω το ποδήλατο να πάω μέχρι το πάρκο και κει γύρω. Ακούω γαβγίσματα από τη σοφίτα. Γαμώτο. Ο Κορινός είναι μόνος και γαμώτηπουτάνα ανεβαίνω τρεις ορόφους να του δώσω τίποτα να φάει και να παίζει για να καλμάρει και να πάω να ψάξω χωρίς να σηκώσει τη πολυκατοικία στο πόδι. Έτσι και γίνεται. Του βάζω φαΐ και πέφτει με τα μούτρα. Κλείνω τη πόρτα και αρχίζω να κατεβαίνω τις σκάλες πάλι. Είμαι μέσα στον ιδρώτα. Ξαφνικά ανάβει το φως της εισόδου και ανοίγει τη πόρτα η αδερφή μου. Τη κοιτάω καθώς κατεβαίνω και της λέω πως αν ήταν να χάσει τη Ζβούρα καλύτερα να την άφηνε να μου χέσει το κρεβάτι. "Έκανε σα τρελή και την έβγαλα βόλτα.." "Καλά, καλά!!" την διακόπτω όλο νεύρα και συνεχίζω να κατεβαίνω τις σκάλες. Αφού έχω φτάσει στην είσοδο, έτοιμος να ανέβω στο ποδήλατο και να βγω για ψάξιμο, συνειδητοποιώ πως.

Άμεσο ξενέρωμα σα να μην ήπια τίποτα. Ανεβαίνω σοφίτα και η Ζβούρα χοροπηδά πάνω μου σα τρελή. Υπερένταση και κούραση με κράτησαν άυπνο μέχρι να βγει ο ήλιος.


Τελικά την είχε βγάλει βόλτα και μετά την έδεσε στην αυλή επειδή ήταν σε κατάσταση αμόκ κάθε που πήγαιναν να μπουν στο σπίτι.

[Drumsick]

Oχι ακριβώς ρόμπα, αλλά χαριτωμένη ιστορία. Με τον Κορινό τι έγινε τελικά?

[fandango]

κάνω έντιτ γιατί δεν κατάλαβα αν η απορία αφορούσε την τελική τύχη του Κορινού ή αν όντως δεν κατάλαβες ότι ο Κορινός στην ιστορία ήταν η Ζβούρα.

[Tispanagias tamatia]

Τον Κορινό έχω να τον δω απο Κρήτη. Όταν αποφάσισα να τον πάρω, πήγα να το πω σε έναν παππού που τον φρόντιζε μαζι με 5-6 αδέσποτα κει πέρα, και μου είπε ότι τον πήραν κάτι ολλανδοί. Δεν έχω ιδέα που μπορεί να βρίσκεται. Μάλλον μου έμεινε τραύμα αν και χάρηκα πολύ όταν έμαθα πως βρήκε σπίτι.

@Drumsick: Έγινα ρόμπα στη Ζβούρα.

[Drumsick]

κάνω έντιτ γιατί δεν κατάλαβα αν η απορία αφορούσε την τελική τύχη του Κορινού ή αν όντως δεν κατάλαβες ότι ο Κορινός στην ιστορία ήταν η Ζβούρα.

Αχαχαχαχ.. οκ, όντως δεν το πιασα (ήταν κι 8 το πρωι ε!) . Ααχαχαχα.. ρομπας

[atom_smasher]

Ουυ τωρα ο Κορινος. Σουβλακι ααα ποιοτητας!

[rat_poison]

Κορινός;

[stam and the witches]

Τραυματικές εμπειρίες, μέδουσες και σλαβομακεδόνες.

[rat_poison]

O stam κάτι ξέρει για την περιοχή. Είσαι στο σωστό θρεντ, πες την ιστορία σου...

[stam and the witches]

Χαχαχα, Κορινός, Κατερινόσκαλα κλπ ήταν οι λόγοι που μίσησα τη θάλασσα παθολογικά, δεν υπάρχει αλκοόλ δυστυχώς παρα μόνο τραυματικές εμπειρίες.

[~ladykiller~]

μας κάνουν