Ζηλεύω πραγματικά τον απο πάνω. Από την εμπειρία μου, αλλά και των γύρω μου, αυτά παίζουν μόνο σε ταινίες. Έχω κάνει κάμποσες δουλειές και ήταν όλες σκατά. Είτε λόγω αντικειμένου, είτε λόγω καθυστερημένων, καταπιεστικών, άδικων αφεντικών και ηλιθίων συναδέλφων.
Εκεί που είμαι τώρα, τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Την περισσότερη ώρα είμαι μόνη, ακουώ τη μουσική μου και κάνω πράγματα με τα χέρια μου (πολύ σημαντικά και τα τρία για μένα). Μπορώ επίσης να κάτσω να κάνω διάλειμμα όποτε θέλω, χωρις να μου πολυζαλίζουν τ'αρχίδια. Παρόλαυτα, παίζει πολύ ρουφιανιλίκι και σαπίλα απο συναδέλφους, όχι μόνο απέναντί μου, αλλά και μεταξύ τους, πράμα που με κάνει να ανυπομονώ να τελειώσει το 8ωρο, το οποίο θεωρώ πολύ to begin with. Η ιδανική εργασία θα ήταν 6ωρη. Ο διευθυντής επίσης δεν είναι κι οτι καλύτερο..
Γενικότερα θεωρώ πως το να δουλεύεις για άλλον, είναι σκατά. Πάντα, με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον, θα είσαι ένα δουλάκι. Δεν ξέρω αν υπάρχει εργασία στην οποία δε θα ένιωθα έτσι (πέρα απο κάποια δική μου επιχείρηση δλδ, που κι αυτή έχει ένα σωρό άλλα μειονεκτήματα), αλλά μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί. Κι αυτό, ιμο, ξεκινά από την έλλειψη παιδείας και σεβασμού προς τους εργαζομένους και το χρόνο τους. Δεν τίθεται καν θέμα εσωτερικού μάρκετινγκ, στα παπάρια τους αν είσαι χαρούμενος μ΄αυτό που κάνεις ή οχι. Ο όρος "εσωτερικοί πελάτες" τους είναι απλώς αδιάφορος, αφού μπορούν να σε αντικαταστήσουν με εξαιρετική ευκολία. Τώρα σε τίποτα πολυεθνικές, δεν ξέρω τι γίνεται.
Αν είχα επιλογή, σίγουρα δε θα δούλευα. Το μόνο που κάνει η δουλειά, είναι να κλέβει ώρες απο τη ζωή σου και τα ενδιαφέροντα σου, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων.
