Mike Portnoy quits Dream Theater

[animae]

πως να το κάνουμε, δεν γίνεται να βγάζει deadwings, incidents, fearofblankplates και να συνεργάζεται με ακερφελδ και πόρτνου. Αλλά αν ο περισσότερος κόσμος τον έχει αγαπήσει τελικά για τον In Absentia, γιατί να μην πάει προς τα κει ο άνθρωπος; Μαλάκας είναι;

Κοίτα βέβαια, είναι δεδομένο πως έχεις να κάνεις με διαφορετική μπάντα απο το in absentia και μετά.Για αυτή την μπάντα τα deadwings και fear of blank blanket είναι καλοί δίσκοι στα αλήθεια. Και ισως ακόμα περισσότερο το deadwing, που δεν μου άρεσε μέχρι προσφάτως, γιατί ροκάρει πολύ όμορφα. Αν τα συγκρίνεις με τίποτα Lightbulbs και ιστορίες είναι δεδομένα τα αποτελέσματα, αλλά τον αδικείς τον ανθρωπα, ανακάλυψε το μεταλς στα γεράματα, τι να κάνουμε και έγραψε και ωραία πράματα.

Όσο για τους θιατέρ, ε τουλάχιστον καλύτερα που έφυγε, μιας και φαινόταν από τους κύριους υπαίτιους της απαίσιας αλλαγής ήχου. Ή θα δούμε αν εξίσου έφταιγε και πετρουτσης που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σαν αυτόν



και επιβεβαιώνει ότι οι κρεατίνες σε χαζεύουν πραγματικά, ειδικά αν έχεις γράψει στίχους σαν και του A Nightmare to Remember, όπου θυμίζουν έκθεση 10χρονου στο "πείτε μας κάτι που σας έχει σημαδέψει".

Τέλος, ονειρεύομαι στα αλήθεια να δω κανέναν



να χύνω δεκα (10) μέρες. Αλλά και άλμπουμ ε, όχι μόνο λάιβ.

[psychotron]

@ManagerNick: Για τον Portnoy εκείνο που ξέρω είναι ότι έχει θέμα με το αλκοόλ και είναι μέλος στους ανώνυμους αλκοολικούς. Εκείνο που ακούω πρώτη φορά στη ζωή μου είναι πως τη συγκεκριμένη περίοδο ηχογραφήσεων ήταν για αποτοξίνωση. Πηγή??
Επιμένω πάντως, αυτό το πράγμα που ακούγεται στο I & W δεν είναι drum machine, trigger ειναι.

[Taksitzhs]

Μανωλη, δεν ειναι θεμα κακου γουστου. Ο Wilson εχει βγαλει Schoolyard Ghosts και Insurgentes ενδιαμεσα. Το μεν Insurgentes εχει Veneno Para Las Hadas (ποσο πιο Sky Moves) και τα bonus που ειναι τα πιο ενδιαφεροντα PT κομματια των τελευταιων ετων (δυστυχως), ενω το δε Schoolyard, TrueNorth που το ακουω και συγκλονιζεται το ειναι μου. Και Wherever There is Light για να θυμηθουμε τη μοντελα και Pigeon Drummer για τον κολλητο που βοηθησε στο δισκο, και, και. Μου φαινεται αδιανοητο να εχει πεταξει ενα Cure For Optimism στο Recordings, το οποιο του πηρε 5ετια χοντρικα να το επανεκδοσει, να εχει γραψει κομματι που λεγεται Shallow, Halo, και τα τρια μας κουνιουνται, να εχει βγαλει το τελευταιο No Man για χαβαλε, οκ εκανε κι ενα μινι τουρ, ουαου, και να μη καταλαβαινει τι κανει, γενικοτερα. Ο Wilson βαρεθηκε να γραφει ομορφα κομματια για τον κοσμο, βαρεθηκε τους PT, καταλαβαινει πως το In Absentia ειναι το πρωτο album του που σημειωσε πωλησεις και πλεον παλατζαρει εξυπνα τη γκαβλα με το μεροκαματο, απο δω η γυναικα μου, απο εκει το αισθημα μου. Κριμα που δεν αντιλαμβανεται πως πλεον, οτι και να βγαλει θα πουλησει, αφου ο κοσμος τον εμαθε, τον αγαπησε και θα τα δεχτει και δεν υπαρχει κανενας λογος για απαραδεκτα Ινσιντεντς. Τουλαχιστον ο Πορτνοι καταλαβε πως ενα πλοιο βουλιαξε, ο Wilson ακομη πλατσουριζει.

[Agoraphobic_S.I.]

O Wilson μεταξύ άλλων έγραψε και ένα anesthetize όμως. Ενώ ο άλλος;
Συμφωνώ πάντως, τους κόβω τους PT να ακολουθούν πορεία Dream Theater και σε μουσικό και σε εμπορικό επίπεδο.

[carheart]

Δεν νομίζω πως έχει πλήρη επίγνωση, εκτός ίσως των Blackfield. Και οκ, είναι ρομαντικό να λέω πως χρησιμοποιεί τους PT/Blackfield για να βγάλει λεφτά, για να μπει σε καλύτερα studios για να γράψει νέα Bass Communion, IEM, No-Man και "Steven Wilson". Ναι, της κονόμας είναι τα τελευταία, και ναι, από τα διάφορα playlists του ανά καιρούς έχω μάθει αρκετή μουσική που δεν γνώριζα, αλλά θεωρώ εντελώς αποτυχημένο το να ρίχνει τόσο το επίπεδό του τα τελευταία δέκα χρόνια στο βασικό του δημιούργημα, τους Porcupine Tree. Δεν δέχομαι Συνεργασίες με άκερφελντ και πόρτνοy, πως να το κάνουμε, φτάνει η κονόμα. Αν είναι κονόμα. Γιατί αν είναι γούστο, ΓΑΜΑ ΤΑ. O οποίος Portnoy έκανε απλά επιβλητική και δακρύβρεχτη κίνηση αποχώρησης για να επανέλθει σε 5 χρόνια ανανεωμένος, να βγάλει μια μαλακιάρα ίδια με τις προηγούμενες και να ξεκλειδώσει το μυαλό και την άβυσσο με τους προσωπικούς δαίμονες των ζαχαροχρονόπουλων, είναι μέταλ κόλπο και πιάνει πάντα. Υπάρχει ειδοποιός διαφορά στους δύο καλλιτέχνες, ο ένας κάποτε είχε ωραίο όραμα και λυπάμαι που χάνεται, ο άλλος (για μένα) ανήκει στις ντροπές της μουσικής και τον δέρνουν όλα τα γνωστά μέταλ ιδιώματα μαζί. Και για αυτό στεναχωριέμαι, για την κατάντια του δικού μου Steven Wilson. Να τοποθετηθεί ο μινμιν, λέω πως συμφωνεί, και επίσης όσοι θα ανοίγατε το θρεντ "τελειότητα = dream theater" κατά το γνωστό, μην αρχίσετε το βρισίδι. Είναι γούστα, και κυρίως προσωπικά κολλήματα και δεν χωρά αμφισβήτηση του τι θεωρεί ο καθένας καλό ή όχι καλό. Ρίχτε μούτζες όμως αν είναι!

[SpiritCrusher]

Νταξ, ο Πόρτνοης αυτό και εκείνο, ναι αλλά κάποτε ήταν υπέροχος εξελίξιμος ντράμμερ. Ίσως να ξελαμπικάρει λίγο και να ξεσκαλώσει και να επιστρέψει καλύτερος.


















Χαχαχ, αχέμ...ναι οκ


edit: Γουστάρω να βγάλουν ποστ προγκ ροκ δίσκο διάρκειας 70 λεπτών στον οποίο το μόνο που θα κάνει ο πορτνοης θα είναι να βαρέσει ενα γκονγκ στο 4ο λεπτό του 5ου τραγουδιου.

[redeemer]

Δεν έχεις και άδικο.

Αλλά μην παίρνεις αμπάριζα όλη τη τελυταία δεκαετία των PT.Να πεις ότι παρουσιάζουν μια πτωτική πορεία δισκογραφικά ναι,δεκτό.Αλλά όχι να την αφορίσεις εξολοκλήρου ειδικά το πρώτο της μισό.

[Leech]

Περί Γουίλσον καλά τα λέτε, αλλά κρατήστε έναν αστερίσκο μήπως/μέχρι να κάνει συνεργασία και με τους άλλους μέταλ φραγκοκίλλερς που έγινε φαν πρόσφατα:

Spoiler

Περί Πορτνόι ντάξει σταρχίδιαμας, απλά από περιέργεια θα διαβάσω τη στήλη του ζαχαρόπουλου στο επόμενο χάμμερ

[Taksitzhs]

Συνεργασια δυσκολο, καθως εχουμε το Get All You Deserve. Οπως και στο Futile ακουμε τους Meshuggah. Αλλο τραγελαφικο παραδειγμα του πως πετας στα σκουπιδια, κυριολεκτικα, ενα απο τα καλυτερα PT κομματια της μετα-In Absentia περιοδου. Αν και λιγο μετα το εγραψε, πιανεται σαν b-side του In Absentia. Αυτες τις μουσικες τις ακουει καποια χρονια, εν ολιγοις, δεν τις εμαθε στα πολυ προσφατα.

Τωρα ομως θελει να γραψει Drift λεει, παρεα με τον Σουηδο, σας παρακαλω να τον συνεφερει καποιος. Αν το εγραφε μονος του θα περιμενα κατι αξιολογο, τωρα ομως.

[carheart]

Γενικά γελάει ο κόσμος με την απόπειρα για Drift από τον οποιονδήποτε, αλλά πόσο μάλλον από άκερφελ.

[FIXXXER]

Καρχαρτ, ο Wilson ηδη εχει δουλεψει απειρες ωρες με τον Akerfelt των Sleepeth, και εβγαλε ανακοινωση πως ενω ηταν να παιξει τυμπανα στο αλμπουμ τους ο Portnoy, τελικα δε θα γινει κατι τετοιο γιατι η μουσικη η οποια εχουν γραψει δεν σηκωνει τυμπανα, οτι κι αν σημαινει αυτο. Ποσο μαλλον τα φασαριοζικα (συνηθως) τυμπανα του Portnoy. Οποτε η κουβεντα που εχετε εδω και μιαμιση σελιδα ειναι ως μη γενομενη.

Ον τοπικ, οσο μαλακα και κολλημενο κι αν τον θεωρω, οσο κι αν θεωρω οτι οι Dream Theater γαμανε λογω του Petrucci, ο οποιος ειναι και αυτος που εχει οποιαδηποτε νεωτεριστικη ιδεα και του οποιου το παιξιμο μεχρι και σημερα ηταν απλα αψεγαδιαστο, ειναι μεγαλη μαλακια να φυγει απο τους Theater. Dream Theater χωρις Portnoy δεν υφιστανται, και τους θεωρω λαθος σε αυτο το κομματι, καθως αντι να συμφωνησουν μαζι του να κανουν ενα διαλειμμα 5 χρονων και να επιστρεψουν με ισοπεδωτικο αλμπουμ, προτιμησαν λεει να συνεχισουν. Πως ακριβως? Οποιον και να παρουν θα ειναι λιγος, οχι γιατι δε θα ειναι καλος ντραμερ, απλα γιατι θα παιζει εντελως αλλα πραγματα.

ΥΓ. Τα τελευταια 4 αλμπουμ των Theater μπορει να μην ειναι οσο "καλα" οσο τα παλια, αλλα δεν παυουν να ειναι οτι καλυτερο μπορουσαν να προσφερουν μετα απο τοσα χρονια μουσικης. Τα υπολοιπα που λετε ειναι αστειοτητες που τις λεγαμε πριν 10 χρονια, αλλα συνεχιστε.

[Krux]

Νομίζω οτι πάνω στην συζήτηση του ποιός είναι τι και τι σημαίνει αυτό για εμάς, χάνουμε την μπάλα και παρασυρόμαστε σε κατώτατους οπαδισμούς. Νομίζω οτι μπορώ να κατανοήσω τι είναι αυτό που αγαπάει ο carheart στον SW και τι είναι αυτό που τον χαλάει παρακολουθόντας την πορεία του. Δεν μπορώ να καταλάβω τους λόγους για τους οποίους απεχθάνεται την μουσική οντότητα που ακούει στο όνομα Portnoy αλλά κατανοώ οτι πρεσβεύει γενικότερα ένα μοντέλο που δεν αντιπροσωπεύει τον ίδιο ως ακροατή. Και όλα αυτά είναι λογικά και ωραία και πολύ καλά συμβαίνουν αλλά σε κάποια φάση θα πρέπει να πατάμε και λίγο φρένο και να αναλογιζόμαστε τι λέμε.
Ο Portnoy είναι ένας εκ των ιδρυτών μιας από τις πιο επιδραστικές metal μπάντες όλων των εποχών. Οκ δεν είναι και πολύ κουλ να ακούς DT την σήμερον αλλά κάποιοι πραγματικά αγαπήσαμε τραγούδια και δίσκους του, τα τσιρίξαμε στα lives τους, ψιλοπεθαίναμε με κάθε καινούρια κυκλοφορία και γενικότερα περάσαμε μια φάση που σε γενικότερα πλαίσια όριζαν το μουσικό μας σύμπαν. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει κάποιος που έκανε κάτι από τα παραπάνω είναι να αρνηθεί οτι κάποτε υπήρξε μια τέτοια στιγμή στην ζωή του. Για εμάς λοιπόν που αγαπήσαμε από κάτι ως πολλά στους DT υπάρχει ένας Portnoy που ίδρυσε ουσιαστικά την μπάντα που αγαπήσαμε, που έδωσε 2 καταπληκτικούς δίσκους με τους Liquid Tension Experiment, που ευθύνεται για την ύπαρξη και την δισκογραφία των Transatlantic, που έχει συμμετάσχει σε φοβερούς δίσκους με τον Neal Morse, που έχει τουλάχιστον ένα καλό δίσκο στους OSI και συμμετέχει στο καταπληκτικό από όλες τις πλευρές A twist of fate του John Arch του 2003. Υπάρχει επίσης ένας Portnoy που έχει κερδίσει 23 βραβεία από το Modern Drummer, έχει κάνει άπειρα clinics και γενικότερα χαίρει μιας αποδοχής και αναγνώρισης από την ευρύτερη κοινότητα των drummers. Το πόσες φορές έχει επίσης συζητηθεί το drum kit του σε αυτούς τους κύκλους δεν το αναφέρω, ως πλεονασμό. Εγώ αυτόν τον Portnoy θέλω να ξέρω. Αυτός ο Portnoy δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, εκτός από καποιον που έχει τρομερό χιούμορ με τον εαυτό του.
Η αλήθεια όμως είναι οτι υπάρχει για τους άλλοι και κάποιος άλλος Portnoy. Αυτός ο παουερμέταλος του 1984 που έπαιζε στους Rising Power και τους Inner Sanctum και μετά την είδε καθηγητής και λάνσαρε κουλτούρα και συναίσθημα στους μεταλάδες που είχαν πιο δαντελένια καρδιά. Αυτός που έκανε τους ντεθάδες να φοράνε μπλουζάκια του I & W στα photo sessions τους. Αυτός που αγκαλιά με τους Ryche και τους Fates πήραν αγκαλιά ένα ιδίωμα και το έβγαλαν από το underground και γαμώμασέφαγανταφράγκα με τις πουστίλες τους. Αυτός που τα τελευταία χρόνια διαγράφει πορεία Ulrich. Αυτόν τον Portnoy είναι πολύ εύκολο να τον μισήσεις αλλά δεν θα το κάνω, όσο και αν δεν συμφωνώ με τις επιλογές του.
Το ποιός είναι ο καθένας και τα αχ καλέ πως είναι δυνατόν να συνεργάζεται με αυτούς τους απάισιους είναι απλά κωμικό. Οσο μεγάλος είναι ο SW άλλο τόσο μεγαλύτερος είναι ο Akefeldt και ακόμα μεγαλύτερος ο Portnoy. Και αν θέλετε ο μουσικός σας ορίζοντας να διαγράφεται από τόσο γαμημένο ελιτισμό, ε τότε γυρίστε το στην fusion jazz και τα βαλκανικά καφέ και κόφτε το μπλακμέταλ.

[carheart]

...

[Krux]

...

με κάλυψες

[carheart]

ε αφού εμετικό ποστ, ασυναρτησίες και επίλογος Της Φωτιάς.

ενώ έχω εξηγήσει αναλυτικά και καθωσπρέπει