Δε μπορω να καταλαβω γιατι φαινομαι τοσο δυσνοητος.
εκανα μια αφελη, μαλλον παιδικη θα ελεγα εκτιμηση η οποια ανατραπηκε με εναν πρωτογνωρα ξαφνικο τροπο, σαν βροχη στο πρωτο δεκαημερο του Αυγουστου εκει που περπατας μοναχος στην παραλια.
Εχεις δικιο σ ολο σου το ποστ, οι Συνθετικοι, αναδομουν, οικοδομουν ισως τη μουσικη και η Δημιουργια παιρνει νεα εκφανση μεσα σε ενα μονοτονο πλουτο, που εξυψωνει τη χρυσομαλλη γυμνια του Απεριττου ενω τα φωνητικα, αλλοτε κελαρρυσμα απο ρυακι που ερχεται απο χιονισμενες κορφες κι αλλοτε αποτομες επιθεσεις κοφτερου πανθηρωνιου πελματος σε παιρνουν αγκαλια η σε βαζουν στη θεση σου με ομως μια ξωτικια μορφη αγαπης.
Ευχομαι να τα πουμε στο λαηβ.
![]()