Περνώντας 2 μέρες ακροάσεων μαζί του στη σκοπιά (παίζει τελικά να είναι το καλύτερο μέρος για listening sessions ) ψιλοκαταστάλαξα κι εγώ για το νεο αλμπουμ. Ας αρχίσουμε από τα κομμάτια που μου άρεσαν περισσότερο: The Alchemist, Coming Home, The Man Who Would Be King. Το πρώτο απο αυτά είναι ίσως το καλύτερο ΑΜΕΣΟ κομμάτι που έχει γράψει η μπάντα απο την εποχή του Wickerman, και αν πάμε πίσω στο χρόνο απο πλευράς αισθητικής, τότε σταματάμε κάπου στα mid 80s! Κάτι τέτοιο πραγματικά το περίμενα πολύ καιρό από τους σύγχρονους Maiden και επιτέλους έβγαλαν ένα κομμάτι τέτοιας φύσης. Ωστόσο αν και σε αυτόν τον δίσκο ξεχωρίζει νομίζω δεν θα έμπαινε ούτε σαν b side σε κάποιο από τα σπουδαία Maiden αλμπουμ της εποχής εκείνης...Το "Coming Home" όπως είπε και ο cruser είναι τελείως Dickinσόνειας αισθητικής κομμάτι, και προσωπικά μου φαίνεται σαν το μικρό αδερφάκι του "Navigate the seas of the sun".Όμορφο κομμάτι, αλλά ως εκεί. Τέλος, ξεχώρισα το "The Man Who Would Be King" που για μένα είναι το καλύτερο από τα απανωτά γιγαντιαία σε διάρκεια κομμάτια που έχουν μπει το ένα πίσω από το άλλο, αλλά και αυτό είναι πολύ "λίγο" για maiden εγχείρημα. Γενικά αν έπρεπε να μιλήσω για το άλμπουμ σε καμία περίπτωση δεν θα το έλεγα κακό, αλλά ούτε και πολύ καλό. Η παραγωγή του είναι λίγο περίεργη και "εκλεπτυσμένη" αλλά θα μου πεις τι παραγωγή περίμενες από ένα σχεδόν progressive και ψιλο trippy δίσκο; Συνθετικά τώρα, νομίζω οτι βγάζει μετά απο καιρό μια αδυναμία των Maiden να συνθέσουν κάτι πραγματικά πρώτης γραμμής και διέκρινα πολλά αναμασίματα, σε φωνικές γραμμές σε riff και leads, με τρανταχτά παραδείγματα το "Talinsman" (που ξεκινά σχεδόν όπως το "Legacy" του προηγούμενου άλμπουμ και στη συνέχεια σκάει σχεδόν αυτούσια η εισαγωγή του "Can I play with madness?"!!!) και το "Isle of Avalon" (ξεκινά σχεδόν σαν το ήρεμο πέρασμα του Seventh Son τραγουδιού). Τέλος σχετικά με το "πως μοιάζει" θα έλεγα οτι ηχεί σαν μια μίξη των "A Matter...", του "Somewhere..." και του "Virtual XI", αλλά μάλλον δεν πιανει την ποιότητα κανενός ξεχωριστά . Τέσπα. Εμένα με ψιλοκούρασαν τα μεγάλα κομμάτια ακριβώς για αυτό που λέει ο cruser οτι σταμάτησε υπάρχει (!) καθώς ΟΛΟ το άλμπουμ είναι τίγκα στις ήρεμες εισαγωγές και τις δαιδαλώδεις συνθέσεις και παρ' όλο που σε στιγμές υπάρχει ένα ταξιδιάρικο στοιχείο σε όλο αυτό, εγώ προτιμώ τους Maiden πιο άμεσους και δυνατούς για να πιεις καμια μπύρα, και όχι "majestic" κοιτώντας τα χωράφια όταν ταξιδεύω με το τρένο.Αυτά.