Iron Maiden

[SpiritCrusher]

Οκ ρε ατομ σμάσερ μπαίνεις για να κράξεις, το πιάσαμε, μην ανησυχείς.

Γενικά σκεφτείτε λίγο όμως ότι, οκ, για κάποιους από εσάς οι Maiden μπορεί να είναι η παιδική σας αγάπη κτλ αλλά αν με τα χρόνια έχετε προχωρήσει μουσικά και δεν σας κάνει κέφι να ακούσετε πια ούτε τα παλιά τους, ότι και να βγάλουν δεν θα σας αρέσει. Δεν φταίει ο εκάστοτε δίσκος Maiden γι αυτό ε.

Στα του δίσκου τώρα, με μερικές πρώτες ακροάσεις μου φαίνεται ανέλπιστα καλός.

[atom_smasher]

Υπερβαλλεις. Τοσο για το οτι μπηκα για κραξω, οσο και για το οτι πλεον δεν μου λενε τιποτα οι μαιντεν.
Μια χαρα ακουω μαιντεν ακομα και τωρα καμια φορα. Οτι προχωρησαμε ε το κοβω φυσιολογικο. Επισης το οτι δεν με συγκινησε ο δισκος δεν θεωρειται κραξιμο. Απογοητευση δηλωνε το σχολιο μου.

[SpiritCrusher]

Το να ακούς το fear of the dark σε κάποιο ροκομπαρο όταν πίνεις τη μπύρα σου δεν πιάνεται ε.

Επίσης άλλοι υπερβάλλετε

[atom_smasher]

Ακουω και σπιτι.

[BURNIN AMBITION]

ntax meta apo polles akroaseis....

mapa dustuxws

kai mila fanboys.
ola ta tragoudia idio stul
eisagwgh paush meta mid tempo papries elaxista solo kai drums pou den akougontai sxedon

ante geia dustuxws

mono final frontier coming home kai strablind

tipota allo

[00i00]

ελα ρε...

[GuardianOfIvorytower]

το να μην άρεσε στον Μπέρνι είναι ανυσηχητικό

[SpiritCrusher]

Άκου το καλύτερα και βγάλε δικό σου συμπέρασμα.

Εγώ το θεωρώ ότι καλύτερο έχουν βγάλει από το BNW (το οποίο θεωρώ πως ήταν πάρα πολύ καλό ε). Για παραπάνω θα πρέπει να περάσει καιρός.

Έχει καλύτερες μελωδίες/ γραμμές από όλα τα προηγούμενα, ξεφεύγει από αυτή τη βλακεία των προηγούμενων δίσκων όπου κάθε τραγούδι αρχίζει σιγά με κάποιο ήρεμο ίντρο και πρέπει να το χρησιμοποιήσει και σαν Outro έτσι για effect. Ναι το κάνουν σε 2-3 τραγούδια που είναι μεγάλα σε διάρκεια αλλά το κάνουν καλύτερα και το outro έχει ωραίες διαφορές. Τα solo είναι όλα υπέροχα, σε βαθμό που μέχρι στιγμής δεν έχω καταλάβει ποιο είναι του Gers. Φαντάσου.

Η παραγωγή μου αρέσει πιο πολύ από τα προηγούμενα. Δεν ξέρω, μάλλον λόγω της μίξης στα προηγούμενα για να δουλεύουν σε 5.1 ήταν λίγο χάος με ακουστικά. Εδώ όλα είναι σωστά, τα drums που λέει ο μπερνης τα ακούω τέλεια (καλύτερα από AMOLAD μια φορά) και ο Dickinson είναι στα σωστά επίπεδα. Ο οποίος Dickinson είναι απλά υπέροχος, με είχε απογοητεύσει λίγο στο προηγούμενο. Περισσότερο feeling και παρόλο που στις γραμμές του έχει πολλα ανεβοκατεβάσματα και αλλαγές, τα κάνει όλα υπέροχα.

Από εκεί και μετά θυμάστε που στο AMOLAD είχε κάτι prog στοιχεία που οι μισοί δεν ακούσατε; Είναι ακομα εδώ σε μεγαλύτερο βαθμο, είτε στα ρυθμικά κομμάτια στα solo, είτε σε διάφορα lead περάσματα, είτε στο ψαρωτικό intro του Final Frontier κ.ο.κ. Το Coming Home είναι τραγούδι που θυμίζει προσωπικό Dickinson (και αυτό είναι καλό ε), στο δε 4o λεπτό του Man who would be king ακούμε επιτέλους την σωστή χρήση 3 κιθάρων.

Γενικά είναι δίσκος με πιο πολυπλοκες συνθέσεις αλλά συγχρόνως σου δίνουν την άισθηση πως είναι γραμμένες γύρω από τις φωνητικές γραμμές του dickinson παρά ότι συνοδεύει αυτός τις πομπώδεις συνθέσεις που μας είχαν συνηθίσει τελευταία.

[Mitsmann]

εκανα μια φουλ ακροαση.

ξεκιναει ασχημα, συνεχιζει καλυτερα ομως.
το Starblind και το wild wind blows πολυ πολυ ομορφα.

θα επανελθω.

[jack the ripper]

Και εγω εκανα ενα περασμα..αν εξαιρεσουμε 1-2 κομματια τα υπολοιπα οχι ασχημα αλλα ψιλοαδιαφορα....δεν ειναι χαλια παντως

[Tyler_Durden]

Περνώντας 2 μέρες ακροάσεων μαζί του στη σκοπιά (παίζει τελικά να είναι το καλύτερο μέρος για listening sessions ) ψιλοκαταστάλαξα κι εγώ για το νεο αλμπουμ. Ας αρχίσουμε από τα κομμάτια που μου άρεσαν περισσότερο: The Alchemist, Coming Home, The Man Who Would Be King. Το πρώτο απο αυτά είναι ίσως το καλύτερο ΑΜΕΣΟ κομμάτι που έχει γράψει η μπάντα απο την εποχή του Wickerman, και αν πάμε πίσω στο χρόνο απο πλευράς αισθητικής, τότε σταματάμε κάπου στα mid 80s! Κάτι τέτοιο πραγματικά το περίμενα πολύ καιρό από τους σύγχρονους Maiden και επιτέλους έβγαλαν ένα κομμάτι τέτοιας φύσης. Ωστόσο αν και σε αυτόν τον δίσκο ξεχωρίζει νομίζω δεν θα έμπαινε ούτε σαν b side σε κάποιο από τα σπουδαία Maiden αλμπουμ της εποχής εκείνης...Το "Coming Home" όπως είπε και ο cruser είναι τελείως Dickinσόνειας αισθητικής κομμάτι, και προσωπικά μου φαίνεται σαν το μικρό αδερφάκι του "Navigate the seas of the sun".Όμορφο κομμάτι, αλλά ως εκεί. Τέλος, ξεχώρισα το "The Man Who Would Be King" που για μένα είναι το καλύτερο από τα απανωτά γιγαντιαία σε διάρκεια κομμάτια που έχουν μπει το ένα πίσω από το άλλο, αλλά και αυτό είναι πολύ "λίγο" για maiden εγχείρημα. Γενικά αν έπρεπε να μιλήσω για το άλμπουμ σε καμία περίπτωση δεν θα το έλεγα κακό, αλλά ούτε και πολύ καλό. Η παραγωγή του είναι λίγο περίεργη και "εκλεπτυσμένη" αλλά θα μου πεις τι παραγωγή περίμενες από ένα σχεδόν progressive και ψιλο trippy δίσκο; Συνθετικά τώρα, νομίζω οτι βγάζει μετά απο καιρό μια αδυναμία των Maiden να συνθέσουν κάτι πραγματικά πρώτης γραμμής και διέκρινα πολλά αναμασίματα, σε φωνικές γραμμές σε riff και leads, με τρανταχτά παραδείγματα το "Talinsman" (που ξεκινά σχεδόν όπως το "Legacy" του προηγούμενου άλμπουμ και στη συνέχεια σκάει σχεδόν αυτούσια η εισαγωγή του "Can I play with madness?"!!!) και το "Isle of Avalon" (ξεκινά σχεδόν σαν το ήρεμο πέρασμα του Seventh Son τραγουδιού). Τέλος σχετικά με το "πως μοιάζει" θα έλεγα οτι ηχεί σαν μια μίξη των "A Matter...", του "Somewhere..." και του "Virtual XI", αλλά μάλλον δεν πιανει την ποιότητα κανενός ξεχωριστά . Τέσπα. Εμένα με ψιλοκούρασαν τα μεγάλα κομμάτια ακριβώς για αυτό που λέει ο cruser οτι σταμάτησε υπάρχει (!) καθώς ΟΛΟ το άλμπουμ είναι τίγκα στις ήρεμες εισαγωγές και τις δαιδαλώδεις συνθέσεις και παρ' όλο που σε στιγμές υπάρχει ένα ταξιδιάρικο στοιχείο σε όλο αυτό, εγώ προτιμώ τους Maiden πιο άμεσους και δυνατούς για να πιεις καμια μπύρα, και όχι "majestic" κοιτώντας τα χωράφια όταν ταξιδεύω με το τρένο.Αυτά.

[SpiritCrusher]

Εμένα με ψιλοκούρασαν τα μεγάλα κομμάτια ακριβώς για αυτό που λέει ο cruser οτι σταμάτησε υπάρχει (!) καθώς ΟΛΟ το άλμπουμ είναι τίγκα στις ήρεμες εισαγωγές και τις δαιδαλώδεις συνθέσεις

Πρόσεξε, εγώ δεν αναφέρθηκα στα intros, αναφερθηκα στα outros που είναι ακριβώς τα ίδια με τα intros για να έχει πιο επικό κλείσιμο το τραγούδι. Πολλές φορές μάλιστα στα προηγούμενα δεν κολλούσαν κιόλας στο τέλος του τραγουδιου αλλά έπρεπε να μπουν για το feeling. Ασε που συνήθως ήταν το ρεφραιν στο σιγανό ε, ανούσιο εξτρα μέρος. Δες πχ Paschendale, Blood Brothers κτλ. Από εκεί και μετά το ξεκώλιασαν λίγο με αυτό (οκ, ο Harris το ξεκώλιασε).

Εδώ το συναντάμε μόνο στο Man who would be king και στο When the wild wind blows ενώ στο 1ο δεν είναι και το τυπικό κλείσιμο αλλά είναι πιο ωραία φτιαγμένο και το κάνει να ακούγεται πιο φρέσκο από όπως το έκαναν παλιά. Θα μπορούσε να το είχε χώσει και στο Isle of avalon, sto talisman, στο starblind ίσως και στο Mother of mercy. Εκεί να σας έβλεπα τι θα λέγατε

[BURNIN AMBITION]

dwse mou dance of death kai amolad any day

krataw final frontier coming home kai strablind, paw na akousw dodkai an meta apo meres varethw tha tou xanadwsw mia eukairia

to album to akousa eukola 20 fores. nai eimai kamenos

dustuxws de me agixe

to como etais amigos htan kalutero

lol

[Mitsmann]

το Κομο Εσταις Αμιγος ειναι η ντροπη των Μαιδεν.
το Αππαρισιον απ το Φηαρ οφ δε Νταρκ ειναι καλυτερο.

[BURNIN AMBITION]

ρε νταρκλινγκ ετσι το πα ρεεεε

το απαρισιον καποτε το κοροιδευα ειναι ομως μεγαλο ασμα
ντροπη των μειντεν ειναι το ανμπιλιβερ. και το 2αμ


εχεζα και ακουγα απο το κινητο παουερσλειβ γιατι ετσι...
αν εβγαινα το 2010 το παουερσλεινβ ακομα για μουσικη αποκαλυψη θα μιλαγαμε. διαχρονικα αλμπουμ
α και καποιος που την ελεγε στο μπειβ νιου γουορλντ, γαμαει κολοτρυπιδια ε