νομίζω ότι οι άνθρωποι που έχουν τέτοια προβλήματα όπως αυτά που αναφέρει ο μπιζάριος και αναβάλλουν/νιώθουν αδύναμοι να τα λύσουν στην πραγματικότητα δε ξέρουν τι θέλουν, ή καλύτερα κοροϊδεύουν τον εαυτό τους για το τι θέλουν, είτε από κοινωνικά επιβαλλόμενη άποψη όσον αφορά το τι θα έπρεπε να είναι και να κάνουν, είτε επειδή είναι βολεμένοι με τα λίγα και φοβούνται την αβεβαιότητα και την προσπάθεια. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, πχ καλύτερα να είσαι χαρούμενος ειλικρινής άχρηστος παρά νευρωτικός αποτυχημένος γιάπι με τάσεις μεγαλομανίας.
