Για όσους ρωτάνε τι πρόβλημα έχει και τέτοια κι αν του αρέσει η ζωή του κε τέτοια, νομίζω ότι μία συζήτηση επί προσωπικού είναι τελείως άσχετη με το θέμα, εκτός αν θέλουμε να κάνουμε το θρεντ "Αξίζει να το δεις" και να μοιράζουμε τατιανικές απόψεις περί ναρκωτικών και το κακό που κάνουν στα παιδιά μας κα τέτοια.
Μάη του σεντς
Κατ' αρχάς αυτό που πρέπει να γίνει για μένα είναι να σταματήσουμε να βάζουμε κατηγορίες "ξεπεσμού" ανάλογα με την ουσία ή πράξη στην οποία είναι εθισμένος ο καθένας. Δηλαδή ένας μανιακός καπνιστής είναι πολύ πιο αποδεκτός (γενικά από την κοινωνία) από έναν χασικλή παρά το γεγονός ότι για τους τρίτους, το αποτέλεσμα στη συμπεριφορά των δύο είναι πρακτικά το ίδιο (τουλάχιστον στο μέτρο που τους αφορά, δηλαδή τον επηρεασμό της υγείας τους απ' το παθητικό κάπνισμα).
Αυτό συνεπάγεται να στοιβάζονται τα ζάκια στις πλατείες σα ζώα γιατί δεν έχουν πού αλλού να παν, καθώς έχουν την ατυχία να ειναι ΚΑΙ χρήστες ΚΑΙ άφραγκοι. Και ταυτόχρονα κανείς δε θέλει ούτε ζάκια, ούτε κέντρα απεξάρτησης στη γειτονιά του, ούτε νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί σαν κοινωνία έχουμε επιλέξει να ξεσπάμε το ρατσισμό και τα κόμπλεξ μας πάνω στα ζάκια κι όχι π.χ. πάνω στους αλκόλες, που είναι και πιο επικίνδυνοι (λόγω της φύσης της αλλαγής που προξενεί στη συμπεριφορά η κάθε ουσία). Ξέρει κανείς; μιλήστε.
Επίσης, για όσους είναι κατά της νομιμοποίησης (δεν αναφέρομαι μόνο στη μαριχουάνα, αλλά σε όλες)
Με ποια κριτήρια επιλέγεται το ποιες ουσίες είναι νόμιμες; Με βάση της εθιστικότητας; Με βάση της βλαβερότητας; Με βάση ένα συνδυασμό αυτών; Κι αφού όλες ουσίες (ακόμα και το νερό) έχουν κάποιο όριο χρήσης πάνω από το οποίο είναι επικίνδυνες, ποιος είναι εκείνος που αποφασίζει ποιες να κόψει και ποιες να περάσει; Ποιος είναι αυτός εν τέλει που αποφασίζει τους εξαρτημένους της μιας ουσίας να τους αφήσει να ζουν τη ζωούλα τους μαζί με την ουσία τους και κάποιους άλλους τους αποκλείει κάνοντας την ουσία τους παράνομη;
