Εως ότου εφευρεθεί μια ανανεωμένη, ευέλικτη, δημιουργική ορθογραφία, είμαστε υποχρεωμένοι να συντάσσουμε κείμενα σε αυτήν την κατεστημένη γραφή του πειθαναγκασμού και της συμμόρφωσης.
Εκεί, όπου η νομοθεσία, η προπαγάνδα, οι απειλές, η βία, οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και τα άλλα πειθαρχικά μέσα, τα προορισμένα να αποξηράνουν την παιδική ψυχή, αποτυγχάνουν, επιστρατεύεται η ορθογραφία, επειδή υπόσχεται σίγουρα, οριστικά και αμετάκλητα αποτελέσματα.
Και ενώ η ορθογραφία αποτελεί σύνολο εντολών, προειλημμένων αποφάσεων και καταναγκαστικών προσαρμογών, ενώπιον των υπόχρεων εκπαίδευσης εμφανίζεται με το κύρος της παράδοσης, το κλέος της σοφίας, τον μανδύα της επιστήμης και τη δύναμη του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου.
Γνωρίζουμε εξάλλου λαμπρούς μελετητές, πρωτοπόρους των γραμμάτων και των τεχνών σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης σκέψης -και τους γνωρίζουμε επωνύμως- πλην των νομοθετών της ορθογραφίας, γραμματικών και φιλολόγων που παραμένουν υπόπτως άγνωστοι, απροσδιόριστοι και ερεβώδεις, όπως οι οικονομολόγοι των εταιρειών αξιολόγησης.
«Ψυχολογικαί προϋποθέσεις προς απόκτησιν της ικανότητας εις το ορθογραφείν (διαβάζουμε) είναι κατά την φυσικήν των σειρά αι εξής: Α') Να έχη τις παράστασιν του περιεχομένου της εννοίας της γραφησομένης λέξεως, Β') την παράστασιν του ήχου της λέξεως, Γ') την παράστασιν των κινήσεων των φωνητικών οργάνων, Δ') την παράστασιν της γραφής της λέξεως και Ε') την παράστασιν των κινήσεων της γράφουσας χειρός». Για να γράψεις λοιπόν «γάτα» σε ηλικία 5 ετών, πρέπει να έχεις υπ' όψιν «την παράστασιν του ήχου της λέξεως».
Αυτός ο ορθογραφικός ολοκληρωτισμός που, εκ της φύσεώς του, δεν τον ενοχλούν οι καταγραφές παράλογων ιδεών και οι διατυπώσεις πληκτικών απόψεων, εξεγείρεται σε βαθμό εθνοκάθαρσης, εάν διαπιστώσει μια λανθασμένη χρήση τού «αι». Και, ενώ σε όλες τις νοητικές επιδόσεις οι καινοτομίες, οι ανατροπές εισβάλλουν όπως ο μηχανισμός σταθερότητας και το κοινοτικό μνημόνιο, στην ορθογραφία, η στασιμότητα μέχρι την πλήρη αποτελμάτωση επικρατεί με ισχύ φυσικού νόμου και φρουρούς τη συνήθεια και την υποταγή.
Και, όπως αυτοί που κατέστρεψαν την οικονομία μας απευθύνουν αδιάντροπα το ερώτημα «τι θες να κάνουμε τώρα;», την ίδια απορία μάς θέτουν άλλοι σχετικά με την ορθογραφία. Απαντάμε:
Ο επίκουρος καθηγητής Ιστορικής Γλωσσολογίας κ. Γιώργος Παπαναστασίου, μιλώντας στην εκδήλωση «Η ελληνική γλώσσα και η γραφή της» τόνισε («Ε», 2 Ιουνίου 2010): «Αν πάμε στον Σολωμό, αποδεικνύεται ότι ο εθνικός μας ποιητής δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη ορθογραφικών κανόνων. Γράφει όλα τα [ι] με γιώτα, όλα τα [ε] με έψιλον, όλα τα [ο] με όμικρον. Η ύπαρξη, επομένως, ανορθόγραφων κειμένων -συμπεραίνει ο κ. καθηγητής- δεν μπορεί να οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη μόρφωση του συντάκτη, ή τουλάχιστον στη μόρφωση, όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα».
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=171453
