πωπω διάβασα τις προάλλες τον πρώτο και το δεύτερο θάνατο του κινίνου του μπεκρού και αγάπησα παράφορα. να το διαβάσετε όλοι.
Ω, ναι, κι αυτο υπεροχοτατο. (Ειπα να περιοριστω σε αυτο που αγαπησα λιγο παραπανω.)
Πράγματι, ο καιρός ήτο θαυμάσιος. Ένας καιρός ηδονικός και, όπως λέγουν, θείος. Ο ήλιος έλαμπε καταυγάζων και θερμαίνων τα πάντα – τον ουρανόν, την θάλασσαν, το υπερωκεάνειον, τους επιβάτας. Όλοι σχεδόν ήσαν χαρούμενοι.