Τουτού.

[Amnesiac.]

Για πείτε.

Η ιδέα του να πάρω ένα στάρλετ του '99 με 3.000, να το ξεχρεώσω σε ένα χρόνο και να ησυχάσω και όταν έχω λεφτά να πάρω κάτι καλύτερο πώς σας ακούγεται;

Παίζει να δώσω άλλα τόσα σε σέρβις και να το μετανιώσω;

Ρε έλα να δεις και το cinquecento της μάνας μου λέμε. Είναι του '98, είχε βγάλει σε κάποια φάση κάποιο πρόβλημα (δε θυμάμαι καν τι, νομίζω με το κιβώτιο κάτι) αλλά το πήγαμε σε έναν μηχανικό γνωστό του πατέρα μου και τώρα είναι καμιά πενταετία χωρίς προβλήματα. Και θα σου έρθει στα μισά λεφτά από το στάρλετ, λογικά κάπου στα 1000-1500 θα το δώσει. Μια ώρα είμαστε, έλα να το οδηγήσεις. Και τα λεφτά αν θες να τα δώσεις πιο μετά κανονίζεται.

Μπέρνι το "δίνω 8 χιλιάρικα" δε σημαίνει ότι τα έχω και τα δίνω, απλά τόσο θα με έπαιρνε να ζοριστώ τη συγκεκριμένη στιγμή για να πάρω κάτι καλούτσικο. Τελικά κατέληξα στο να πάρω κάτι φτηνό το οποίο μετά από καναδυό χρόνια θα αποχωριστώ χωρίς να κλαίω τα λεφτά που έδωσα και να πάρω καινούριο αυτοκίνητο που θα κρατήσω αρκετά κτλ.

Πάντως είναι συγκινητικό το ενδιαφέρον σας, σας αγαπώ όλους!!

Σχετικά με το cinquecento, είναι πολύ δελεαστικό το κόνσεπτ του να μαζέψω 1000-1500 € και να γλιτώσω δόσεις και τέτοια πράγματα αλλά κολλάω στο "φίατ δεκαετίας" πράγμα. Δηλαδή το φοβάμαι λίγο μη πληρώσω τη διαφορά από το στάρλετ σε σέρβις. Συν ότι το στάρλετ θα με βολέψει και για κανα ταξιδάκι. Όχι ότι το στάρλετ δε θα είναι δεκαετίας ή αποκλείεται να βγάλει προβλήματα, αλλά γενικά τα τογιότα τα έχω σε τεράστια εκτίμηση, κρίνοντας και από το παλιό του πατέρα μου.

Δεν ξέρω, παίρνω τη βοήθεια του κοινού.