Ο Σμόλικας είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό στην ελλάδα (2637μ.) και βέβαια το ψηλότερο της Πίνδου. Από χρόνια το σχεδίαζα αλλά λίγο η απόσταση, λίγο ο καιρός μου τα χαλούσαν. Φέτος από Τρίκαλα έκατσε με τους καύσωνες που έσκασαν τέλη Αυγούστου. Τα πιο δημοφιλή μονοπάτια ξεκινάνε είτε από τις Πάδες, είτε από το Παλιοσέλλι. Υπάρχει και hardcore διαδρομή από Σαμαρίνα, η οποία όμως δε βγαίνει αυθημερόν και περνάει από δύσκολο σημείο που απαιτεί σκοινιά και εξοπλισμό.

Στις Πάδες υπάρχει ορειβατικός ξενώνας και το μονοπάτι ξεκινάει από το χωριό, ενώ στο Παλιοσέλλι μπορεί κανείς να μείνει στο καταφύγιο το οποίο βρίσκεται 7χλμ από τον ασφάλτινο δρόμο και 600μ. ψηλότερα και φθάνεται είτε με 4x4, είτε με μια ήπια ανάβαση μέγιστης διάρκειας 2 ωρών. Το πρόγραμμα για εμάς, έλεγε 1η μέρα απογευματάκι πεζοπορία μέχρι το καταφύγιο για το ξεμούδιασμα και την επόμενη καταφύγιο - δρακόλιμνη - κορυφή και πίσω καταφύγιο και από εκεί ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα ανάλογα με την ώρα.

Εδώ είναι το ξεκίνημα του δασικού για καταφύγιο. Γενικά είναι εύκολος για ένα καλό 4x4 αλλά μην ξεγελαστεί κανείς από τις κριτικές που θα διαβάσει στο διαδίκτυο ότι και καλά φθάνει και συμβατικό. Φθάνει με ζόρι, αλλά πιθανώς με σπασμένες αναρτήσεις και κομμένα λάστιχα. Εγώ πάντως στα πρώτα 500μ. βρήκα ένα σημείο και το πάρκαρα για να μην είναι και κάρτα στον επαρχιακό δρόμο.


Γρήγορα φάνηκαν οι προθέσεις του βουνού.


μετά τα 1300μ. περίπου, το δάσος ήταν γεμάτο από ζαρκαδίσια (macrolepiota procera), τα οποία δε σκόπευα να αφήσω να πάνε χαμένα
μετά από την σχετικά ήπια - παρά το βάρος που ήμαστε φορτωμένοι - ανάβαση, πρώτα συναντά κανείς το ξύλινο καταφύγιο "ανάγκης" - το οποίο βέβαια μένει πια κλειδωμένο μετά τους βανδαλισμούς του 2013 (παντού υπάρχουν διανοητικά καθυστερημένοι) - και μετά το πέτρινο οργανωμένο καταφύγιο Σμόλικα.




αφού τακτοποιηθήκαμε στις κουκέτες (χλίδα γιατί λόγω κοβιντ έπαιζε μία παρέα ανά δωμάτιο), μάζεψα την κοπέλα που διαχειρίζεται το καταφύγιο, πήρα το μαχαίρι μου και πήγαμε να μαζέψουμε τα μανιτάρια με το 4x4 της. Το αποτέλεσμα:


στο τηγάνι με σκορδάκι ήταν πρέζα.