Μια μετριότητα ο δίσκος (σίγουρα όχι αίσχος) με μερικές καλές στιγμές, ίσως και κάποιες εξαιρετικές. Το Spit Out the Bone μου φαίνεται πως είναι το μοναδικό τραγούδι που θα μπορούσες να πεις θυμίζει κάπως τα περασμένα μεγαλεία. Ο δίσκος είναι λειτουργικά άψογος, καλοδουλεμένος και με καλή παραγωγή. Απλά λείπει δραματικά η έμπνευση μιας και τα περισσότερα ριφφς και οι περισσότερες μελωδίες με άφησαν παγερά αδιάφορο. Νομίζω πως το Death Magnetic ήταν αρκετά ανώτερο συνθετικά.
