"Πρωτη εμφανιση διηγηματων της στο περιοδικο New Age. Το πρωτο της βιβλιο Σε μια γερμανικη πανσιον εκδιδεται το 1911. Το 1912 αρχιζει συνεργασια με το περιοδικο Rhythm του μετεπειτα συζυγου της Τζον Μιντλετον Μαρρυ. (...) Μετα το θανατο της, ο Μαρρυ εξεδωσε δυο ακομη συλλογες διηγηματων, Η φωλια του περιστεριου και αλλες ιστοριες (1923) και Κατι παιδιαστικο μα τοσο φυσικο. (1924). Δεν παρελειψε να εκδωσει την Αλληλογραφια και τα Ημερολογια της Μανσφιλντ, καθως και ημιτελη διηγηματα, προσωπικες σημειωσεις και ποιηματα. Στενοι φιλοι της Μανσφηλντ, οπως ο Ντ. Χ. Λορενς, τον επεκριναν για εκμεταλλευση του εργου της και συγχρονοι του σαν τον Τ. Σ. Ελιοτ για διογκωση της φημης της.
Η εκδοτικη του προσεγγιση αμφισβητηθηκε επισης πως μαλλον διαστρεβλωσε την προσωπικοτητα οσο και τα κειμενα της Μανσφιλντ.
Τα εξι διηγηματα που παρουσιαζονται εδω καλυπτουν μια μεγαλη χρονικη περιοδο. Ειναι απο τα λιγοτερο γνωστα της και περιλαμβανονται στη συλλογη που εξεδωσε ο Μαρρυ το 1924 με τιτλο Κατι παιδιαστικο μα τοσο φυσικο. Στα κειμενα αυτα η παρεμβαση του Μαρρυ εχει επιβαλει ορθολογισμο στη στιξη, εισαγωγη παραγραφων, μετατροπη της παυλας και των αποσιωποιητικων σε τελεια. Ο λαχανιασμενος, ταχυς και ελλειπτικος ρυθμος των χειρογραφων της Μανσφιλντ "εξυγιανθηκε"."
https://vulpeslibris.wordpress.com/2...ine-mansfield/
