μέχρι τη μέση ήταν αρκετά χλιαρή, στη συνέχεια σταδιακά ανεβαίνει και στο τελευταίο τέταρτο σώζεται η ταινία. παρομοίως, δεν κατάφερα να ταυτιστώ με τον ήρωα και θα συμφωνήσω περί αυτοβιογραφίας. η σκηνοθεσία ήταν καλή. από πλευράς ηθοποιίας, μου άρεσε ο keaton στις τελευταίες σκηνές, κατά τ' άλλα δεν ενθουσιάστηκα. αυτό που είχε ενδιαφέρον, πέραν της κριτικής ως προς το χόλυγουντ, σελέμπριτης, μπλοκμπαστερ και τα τέτοια (πολεμώντας το σύστημα εκ των έσω, σαν τον τζιμάκο), ήταν

Spoiler
πώς ο ξεπεσμός και η ακραία ψυχολογία του ήρωα γίνεται τροφή για τις μάζες και την τέχνη.


συγκριτικά με τις υπόλοιπες του ινιάριτου πρόκειται σίγουρα για τη λιγότερο αγαπημένη μου.