Το προφανές επιχείρημα είναι ότι περισσότερο χρήμα = καλύτερη ομάδα (γενικά), αλλά δεν θέλω να πω αυτό ακριβώς.
Το να παρακολουθούμε (τουλάχιστον ελληνικό) ποδόσφαιρο χωρίς να μας ενδιαφέρει το οικονομικό κομμάτι, όταν είμαστε απολύτως σύμφωνοι ότι τα αφεντικά είναι λαμόγια (καμιά διαφωνία εδώ) είναι κάπως υποκριτικό. Μπορούμε να δεχτούμε ότι μας ενδιαφέρει η ομάδα μας να νικάει/παίζει καλή μπάλα και ας χτίζεται με τον οποιοδήποτε τρόπο ή να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το σπορ, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη σούπερ λιγκ. Μου φαίνεται υποκριτικό να λες ότι ο μαρινακης είναι κάθαρμα, αλλά δε με νοιάζει, πληρώνω να δω τον σαβιολα που μου έφερε. Είναι κάπως ταξικό το θέμα (ωχ).
Και για να μην μιλάω για μαρινακη μόνο, ισχύει για βαρδινογιαννηδες, αλαφουζους κλπ.
Οι ομάδες δε χρειάζονται αφεντικά - όσα μπαίνουν, τόσα να ξοδεύουν. Δε θα βλέπαμε τσάμπιο λις ποτέ με ελληνική ομάδα, αλλά έτσι κι αλλιώς βλέπουμε;
