αρχικά να πούμε ότι η προσέλευση ήταν ιδανική. αρκετός κόσμος αλλά τόσος ώστε να κινείσαι και να αναπνέεις άνετα. επίσης ο ήχος στο κύτταρο ήταν αρκετά καλός, όπως και ο εξαερισμός.
πρώτοι βγήκαν οι Flipstar. καλοπαιγμένο πανκ ροκ.
δεύτεροι οι 10 To Go. λίγο πιο εναλλακτικοί, αλλά δεμένοι κι αυτοί.
κάπου εδώ να σημειώσω ότι οι Propagandhi είναι ίσως η μπάντα που έχω ακούσει περισσότερο από κάθε άλλη τα τελευταία 4 χρόνια.
Ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε λοιπόν, γεμάτοι συγκίνηση, αγκαλιασμένοι, με δάκρυα στα μάτια.
Βγήκαν και ισοπέδωσαν το σύμπαν. για 1 ώρα και ένα τέταρτο δεν πήραμε ανάσα. ορεξάτοι, επικοινωνιακοί και τεχνικά αψεγάδιαστοι, απέδειξαν έμπρακτα αυτό που υποψιαζόμασταν. τι μουσικάρες είναι. ο κόσμος δε σταμάτησε να κάνει crowdsurfing. αφιέρωσαν ένα κομμάτι στον Snowden. και σκατά στον καπιταλισμό. αυτά.
με δυο λέξεις,
ΓΑΜΗΣΑΝ ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΟΥΣ.
(κι εμάς μαζί)
το σετλιστ πρέπει να ήταν κάπως έτσι (με κάθε επιφύλαξη και χωρίς σειρά αν εξαιρέσεις τα δύο πρώτα). το καινούριο είχε την τιμητική του. γενικά ήθελα να ακούσω τα διπλάσια αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας.
Spoiler
πέτυχα και κασερίνο στο τέλος αλλά ήταν αφοσιωμένος στο καβάτζωμα αφίσας.