Υπάρχουν δύο προβλήματα με την παραπάνω πρόταση:
α) εάν η εξήγηση είναι ορθή ή όχι εξαρτάται από την επαλήθευση της μέσω της επιστημονικής παρατήρησης των φαινομένων, κι όχι αν μας αρέσει ή αν ταιριάζει με τις πολιτικές πεποιθήσης μας ή ό,τι στο καλό θα ονειρευόμασταν για μια κοινωνία.
β) αν δεχθούμε πως ο άνθρωπος έχει μια πολύ εγωϊστική φύση, αυτό δε λέει και πολλά για την διαμόρφωση της ηθικής μιας κοινωνίας, καθώς δεν υπάρχει κανένας εύλογος περιορισμός που να μας αναγκάζει να αποδεχόμαστε και να ανεχόμαστε τις όποιες ενστικτώδεις τάσεις του ανθρώπου. Θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί ένα πολύ χρήσιμο επιστημονικό συμπέρασμα που θέτει τις βάσεις για την ανάπτυξη των σωστών κοινωνικών εργαλείων για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου και την αρμονική συμβίωση στα πλαίσια μιας κοινωνίας.
Ο ρόλος της επιστημονικής μεθόδου εξαντλείται στην εξήγηση των φυσικών φαινομένων, όχι στην σημασία των αποτελεσμάτων σε πολιτικό επίπεδο.