γενικά ο Γκάλης είχε αυτό το κάτι , που έγραψε και ο μπιτσιρίκος, ότι είχε να πει το είχε πει στο γήπεδο.
Φοβερή στιγμή θυμάμαι κάπου το 1998-1999 δεν είμαι σίγουρος, να δουλεύω στην Σοφοκλέους και να εμφανίζεται ο Γκάλης έξω από το χρηματιστήριο και να σκάνε όλοι μα όλοι , να του πουν ένα γεια, ή έστω να περάσουν / σταθούν δίπλα του.
Αν και στα ντέρπι Άρης - Παοκ υποστήριζα πάντα τον Παοκ (πάντα με το αουτσάιντερ με θυμάμαι), ο Άρης εκείνης της εποχής ήταν σαν "εθνική", όλοι τον υποστήριζαν.
Για την γενιά μου τουλάχιστον στην Αθήνα ήταν ότι και ο Χατζηπαναγής, αν περίσσευε κανένα φράγκο πηγαίναμε να τον δούμε όπου έπαιζε.
Για το 1987 απλά να πούμε ότι αν δεν υπήρχε Γκάλης δεν περνάγαμε ούτε τον όμιλο με έναν προπονητή τόσο χέστη όσο τον Πολίτη.