Δεν είναι για δικό του θρεντ κανονικά, αλλά μιας και στο οφτόπικ έχουνε πιάσει την κουβεντούλα, το αφήνω εδώ.
Το ντεμπούτο τους ήταν ένα έπος death/grind/sludge απανθρωπιάς με μηδενιστικό feeling, εδώ τα πράγματα αλλάζουν, ο δίσκος αποτελείται ουσιαστικά από ένα σαραντάλεπτο κομμάτι χωρισμένο σε τρία μέρη. Μηδέν blastbeats, ένα πιο sludge death metal ύφος, που σίγουρα δε 'σοκάρει' πια. Σε πρώτη φάση ψιλο-απογοητεύτηκα από αυτή τη στροφή, αλλά όταν σκάει ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΙΦΦ κάπου μετά το εφτάλεπτο του δεύτερου μέρους, όλα ξεκαθαρίζουν. Ακόμα κι έτσι γράφουν ριφφάρες οι γαμιόληδες, και το δεύτερο μισό του τρίτου μέρους είναι μια αποκάλυψη.
Γενικά δεν μπορώ να το βάλω εύκολα δίπλα στο 'Hatred for Mankind", αλλά και πάλι γαμάει.