Jeff Buckley - Grace (1994)
Ήταν το έτος 1966 όταν γεννήθηκε ο γιος του διάσημου μουσικού Tim Buckley,ο Jeff Buckley.Η σχέση του Tim Buckley με την γυναίκα του και μητέρα του Jeff διακόπηκε όταν οι ίδιοι αποφάσισαν να χωρίσουν.Έτσι ο Jeff μεγάλωσε με τη μητέρα του Mary Guibert ολομόναχος χωρίς την υποστήριξη του πατέρα του,ενός πατέρα που είδε τον γιο μόνο μια φορά σε όλη του την ζωή (όταν το ίδιο του το παιδί είχε γίνει 8 χρονών πια),ενός πατέρα που πέθανε νέος από υπερβολική δόση ναρκωτικών.Έτσι ο μικρός μεγαλώνοντας άρχισε να αναπτύσει μια ακατανίκητη έλξη για την μουσική (σαν τον πατέρα του).Πράγμα που τον οδήγησε στο Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Λος Άντζελες όπου παρακολουθούσε μαθήματα κιθάρας.Έπειτα από την αποφοίτηση του μετακόμισε στην Νέα Υόρκη όπου άρχισε να δουλεύει σε διάφορα καφέ και μπαρ σαν τροβαδούρος.Όλο αυτό τράβηξε την προσοχή των υπευθύνων της Columbia οι οποίοι του πρόσφεραν συμβόλαιο.Έτσι με παραγωγό τον Andy Wallace (Nevermind!) ο Jeff Buckley μπήκε στο studio για να ηχογραφήσει τον δίσκο του,το θρυλικό "Grace".Τον δίσκο με τα καλύτερα φωνητικά που κυκλοφόρησε στα 90ς (για εμένα τουλάχιστον).Τι μπορεί να πει κανείς για ένα δίσκο που περιέχει τραγουδάρες σαν τα So real,Grace,Mojo pin και άλλα.Έναν δίσκο που περιέχει διασκευάρες σαν τα Corpus Christi Carol (ένας αγγλικός ύμνος γραμμένος κάπου το 1504),Hallelujah (του Leonard Cohen) και Lilac wine (της Nina Simone).Το ατού του δίσκου όμως είναι τα περίεργα φωνητικά του Jeff,φωνητικά που τέμνουν την ποπ μελωδικότητα με ένα οπερατικό στυλ που θυμίζει τραγουδίστρια της όπερας,με τη μόνη διαφορά του ότι εδώ τραγουδάει άντρας.Όλα αυτά με μια δόση δόση τσιρίδας που φέρνει λίγο στον Robert Plant (ο Jeff λάτρευε τους Led Zeppelin).Παρ' όλα αυτά όμως,η μεγάλη στιγμή του δίσκου έρχεται στο τέλος,πράγμα απίστευτο αν σκεφτεί κανείς τι ακολουθούσε πριν.Η μεγάλη αυτή στιγμή είναι η υπερ-κομματάρα "Dream Brother" η πιο μαύρη και μελαγχολική σύνθεση του άλμπουμ,ένα τραγούδι που κατά την προσωπική μου άποψη στέκεται σε υψηλότερο επίπεδο από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου.Του δίσκου που αδικήθηκε στα 90ς από το αγοραστικό κοινό πουλώντας πολύ λίγες κόπιες σε σχέση με το μέγεθος της ποιότητας του.Όπως και να'χει όμως αυτός έμελλε να'ναι ο τελευταίος δίσκος του Jeff και αυτό γιατί τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του βρέθηκε νεκρός από πνιγμό σε έναν παραπόταμο του Μισσισσιππή.Οι συνθήκες του πνιγμού παραμένουν άγνωστες μέχρι και σήμερα αλλά όπως και να έχει αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Jeff Buckley ήταν μια από τις καλύτερες φωνές που πέρασαν στη δεκαετία του 90.
Don't be like the one who made me so old
Don't be like the one who left behind his name
'Cause they're waiting for you like I waited for mine
And nobody ever came
