Quote Originally Posted by ikonoklast View Post
Ήμουν σπίτι, με πήρε ο πατέρας μου τηλέφωνο και μου είπε να ανοίξω την τηλεόραση.
Θυμάμαι ότι ένιωσα μια φοβερή χαρά, απο τη μία λόγω γνήσιου αντι-αμερικανισμού «ναι ρε τους πούστηδες» και απο την άλλη λόγω παιδικής κάβλας με το θέαμα «ωωω μαλάαααακα δες πως σκάει το αεροπλάνοοοο».
Quote Originally Posted by Reject View Post
Ήμουν σπίτι, και την είχα πέσει στον καναπέ.
Ξαφνικά έκτακτα νέα, μου φαινόταν απίστευτο αυτό που έγινε στον πρώτο πύργο.
Στον δεύτερο, είχα χύσει πάνω μου.
ήτανε ένα κομπιουτεράδικο πειρατικό στο μαρούσι δίπλα στο σταθμό κάποτε, περνάω από κει και βλέπω δύο γνωστούς από σχολείο μεγαλύτερους/οι γαμήκουλες της γειτονιάς στυλάκι. Μου λένε για τη Burzum μου μπλούζα και ότι θα τον φάνε τον Βικέρνες όταν βγει, να προσέχω μη μου τη πέσει κανένας στο δρόμο και εγώ νιώθω πολύ αλήτης και approved και έτσι. Κάποια στιγμή δείχνει ο ένας στην τηλεόραση και μου λέει "κοίτα τι πάθανε οι αμερικανοί!" Κοιτάω και δείχνουνε τα στιγμιότυπο να σκάνε τα αεροπλάνα πάνω στους πύργους συνεχώς. "Πενήντα χιλιάδες νεκροί λένε" "Καλά να πάθουνε ρε οι μαλάκες, ποιοι νομίζουνε ότι είναι!" "Θα γίνει παγκόσμιος πόλεμος τώρα, της καριόλας" "Ας γίνει, να ξεχωρίσουνε οι ΑΝΤΡΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ" Γύριζα σπίτι καβλωμένος και και περίμενα πώς και πώς να βγουν οι πρώτες εφημερίδες να διαβάσω λεπτομέρειες. Γενικά,