ό,τι είπε ο φθόγγος παραπάνω.
το dimensional... στην αρχή και εμένα με άφησε με μια "meh" γεύση. ίσως "ανάγκασα" και τον εαυτό μου να μου αρέσει, δεν ξέρω αλλά όταν ακούω πχ. το aridity ψιλογκρεμίζεται το σύμπαν μέσα μου.
γενικά όλα αυτά τα γκρουπς που γράφουν τόσο πολυεπίπεδη μουσική θέλουν άπειρη υπομονή (σαν να κάνεις μοντελισμό ένα πράγμα).
απλά αράζεις και προσπαθείς να αναλύσεις layer by layer αυτό που ακούς.
and then you win.
edit.
ξέχασα να πω οτι το κομμάτι που ανέβασαν, για κάποιο λόγο μου θυμίζει έντονα Agalloch.
