Τα Οπωροφόρα Της Αθήνας (2010)
τυχαία την είδα σήμερα να υπάρχει στο αθηνόραμα (οπου μπήκα τυχαία) και τυχαία πήγα να την δω (τυχαία) και όλως τυχαίως είχε πλάκα...
δεν είναι συγκλονιστική ταινία, όχι.. πάντως είναι αρκετά ευχάριστη, καθώς έχει το εύχαρο στυλ του κομεντί που αναφέρει, περνάει και ακουμπάει περνώντας την ελληνική πραγματικότητα, και της ζητάει συγγνώμη, της χαμογελάει και φεύγει.
απλά μερικές ιδέες του σκηνοθέτη μου φάνηκαν άκυρες, ή τέλος πάντων όχι τόσο πολύ πετυχυμένες (ή μήπως ήταν ο τρόπος που έπαιζαν οι ηθοποιοί- αλλά εντάξει, αυτές τις φάσεις είμαι έτοιμος να τις ξεχάσω γιατί σαν σύνολο η ταινία είναι ωραία (σχολιάζει και μερικά περίεργα θέματα όπως το κατούρημα στην αθήνα.. έχει και βρυσίδι, με ωραίο στυλ, σε τετράστιχα.. έχει και ωραία πλην ανορθόγραφα ελληνικά σε σκέψεις που ο Συγγραφέας (έτσι τον βαπτίζει ο σκηνοθέτης) απευθύνει σε μια καθαρίστρια που τυχαίνει να είναι σπίτι του και δεν καταλαβαίνει γκρι ελληνικά, αυτός όμως θα συνεχίζει). θα πρότεινα και γω με την σειρά μου να την δείτε. εγώ την είδα στο άστυ.
α.. και έχει πολλά πλάνα απο την αθήνα που οι περισσότεροι (?) ξέρουμε, και καθώς εξελίσσεται πιάνεις τον εαυτό σου σε σκέψη - αυτό που είναι; ή αααα αυτό είναι εκεί και εκεί...
